„Duch tylko jest mądry, a człowiek musi wątpić, aby szedł, musi szukać, aby znalazł, musi nie znajdywać, aby wierzył, musi uwierzyć, aby tworzył co dnia w boskiej protuberancji swą jutrznię dnia powszedniego.”

„Szukałeś mnie? – spytała go pewnego dnia, a on odparł: Przez całe życie.”

„Tamtego dnia kochaliśmy się –
długo, dokładnie, jakbyśmy się w sobie szukali.”

„Dopiero kiedy człowiek jest stary, zaczynają dziać się rzeczy przyszłe, stąd też potrafimy wierzyć w rzeczy, w które dawniej wątpiliśmy, a nawet nie wierząc, że tak mogło być, wierzymy, że tak będzie.”

„Być człowiekiem znaczy: każdego dnia starać się być lepszym.”

„Człowiek został stworzony, by wątpić w siebie, ale nie w prawdę; ten porządek rzeczy został dziś postawiony na głowie. Człowiek domaga się uznania dla tej części siebie, dla której nie powinien się spodziewać poklasku – a mianowicie własnego ja. Wątpi natomiast w tą część, w którą wątpić nigdy nie powinien – czyli w Boski Rozum.”

„Nie wierzcie djabłu, bo on was i mnie oszukuje. W dziełach Boskich nie bądźmy ciekawi, nie potrzebujemy koniecznie widzieć na własne oczy rzeczy utajonych i nie szukajmy ich, ale wierzmy, ale wierzmy w prawdy niedostępne.”

„Nie ma dnia, aby pracujący człowiek znalazł czas na prawdziwą rzetelność albo pozwolił sobie na utrzymanie najprostszych, ludzkich stosunków z sąsiadami, albowiem cena jego pracy spadłaby na rynku.”

„Po dziesięciokroć przezwyciężaj siebie za dnia; to sprowadza dobre znużenie i jest makiem dla duszy.
Po dziesięciokroć jednaj się na powrót z samym sobą; albowiem przezwyciężenie niesie gorycz, a źle sypia niepojednany.
Dziesięć prawd znajdź za dnia; inaczej nocą szukać będziesz prawdy, a Twoja dusza pozostanie głodna.
Po dziesięciokroć śmiej się za dnia i bądź pogodny; inaczej w nocy dokuczał Ci będzie żołądek, ten ojciec melancholii.

Choćby jednak posiadał kto wszystkie cnoty, jednego jeszcze trzeba: umieć wysłać je w porę spać.”

„Duch negacji, duch wątpienia; duch zaprzeczenia, duch bluźnierczy.”