„Szczery aż do bólu. Masochista czy sadysta?”

„Są uczeni-sadyści, którzy chętniej wyszukują błędy, niż stwierdzają prawdę.”

„Jeśli kobiecie opowiada się cokolwiek pod pieczęcią absolutnej tajemnicy, jest się zwykłym sadystą.”

„Tylko współcześni Europejczycy radośnie odnoszą się z pogardą do siebie samych na międzynarodowym targowisku dla sadystów.”

„Wielu psychologów – terapeutów gnanych jest podobnie szlachetnymi pobudkami pomagania innym. Można byłoby się spodziewać wśród nich dusz szlachetnych i czystych. Niestety, wśród terapeutów aż roi się od oszustów, megalomanów, a nawet sadystów. Podejrzewam nawet, że jest ich dużo więcej właśnie w tym gronie niż wśród badaczy.”

„Tak, byłem twardy i surowy (…) Nie wolno mi było pozwolić sobie na żadne uczucia. Musiałem być jeszcze bardziej surowy, nieczuły i coraz bardziej bezlitosny wobec niedoli więźniów (…) Niechaj opinia publiczna nadal widzi we mnie krwiożerczą bestię, okrutnego sadystę, mordercę milionów.”

„Sadyści wymyślili sobie nową rozrywkę. Przy dwudziestostopniowym mrozie trzymali młode nagie kobiety na dworze, nie wpuszczali ich do komór gazowych. Mężczyźni i starsze kobiety byli już zagazowani, ale te młode dziewczęta, na wpół zamarznięte, stały boso na śniegu i mrozie, dygotały, płakały, tuliły się do siebie nawzajem, na próżno błagając, żeby je wpuszczono do „ciepłego” pomieszczenia, gdzie czekała je śmierć.”

„Ludzie z otoczenia Stalina byli pod wieloma względami do siebie podobni, ale też bardzo różnili się między sobą. Jedni z nich zdolni byli wykonać każdy, najokrutniejszy nawet i najbardziej niesłuszny rozkaz, uświadamiając sobie jego okrucieństwo i „nie odczuwając satysfakcji”. Drudzy wciągali się stopniowo do zbrodni i stawali się sadystami, którym okrutne orgie i znęcanie się nad ludźmi sprawiały przyjemność. Trzeci wykonywali swą pracę z obojętnością robota lub zawodowego oprawcy, nie przeżywając szczególnych emocji, ale i nie wykazując inicjatywy. Inni przeistaczali się w fanatyków i dogmatyków, zmuszając się do szczerej wiary, że wszystko co robią jest potrzebne dla partii, rewolucji a nawet dla „świetlanej przyszłości”. Nie byli zdolni do skruchy czy żalu. Niektórzy byli po prostu ludźmi słabymi, a ponadto ograniczonymi i głupimi, nie zastanawiającymi się zbytnio nad swymi postępkami i nie rozumiejącymi do końca sensu zachodzących zdarzeń. Uspokajali sumienie myślą, że „góra wie lepiej”.”

„Jak człowiek pogada z jehowitą, to odnosi wrażenie, że Biblię napisał jakiś złośliwy sadysta. Nic nie wolno, a nawet jeśli wolno, to lepiej zaniechać. (…) Podstawowy błąd jehowitów wynika stąd, że traktują Pismo Święte jak szaradę. Jest to podejście pełne grzesznej pychy i próżnej wiary w to, że człowiek za pomocą logicznego rozumowania jest w stanie zgłębić każdą tajemnicę – również tajemnicę boską.”

„Zdarzali się nauczyciele sadyści, lubujący się w zadawaniu kar, jak np. niemiecki nauczyciel Haberle w swoim pamiętniku wyliczył, że w ciągu 51 lat i 7 miesięcy szkolnego żywota wymierzył 1 175 250 uderzeń kijem, rózgą, liniałem i ręką, 1 115 800 uderzeń po głowie nawet przy pomocy Biblii i katechizmu, 18 200 policzków i wytargania za uszy oraz 8 082 kary klęczenia lub trzymania pręta w podniesionych rękach, czyli licząc w bilansie kar szkolnych, około 13 tysięcy dni nauki (po 250 rocznie) przeciętnie wypada 178 kar dziennie!”