„Racja nie ogłoszona światu pozostaje przecież racją.”

„Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta.”

„Nie masz racji mówiąc, że ktoś nie ma racji. Prawie każdy ma rację – z tym tylko, że racja jednych jest prawdziwa, innych fałszywa.”

„Procesy ewolucyjne powołały do istnienia cele i racje w ten sam sposób, jak stopniowo powołały do istnienia widzenie barw (i stąd się biorą barwy). Jeśli zrozumiemy, że nasz ludzki świat racji wyrósł z prostszego świata, w którym nie było żadnych racji, zrozumiemy, że cele i racje są tak samo prawdziwe jak barwy, tak prawdziwe jak życie.”

„Kobieta łatwiej przyzna, że nie ma racji, gdy ma rację, niż gdy jej nie ma.”

„Uważam, że nie mają racji optymiści, którzy twierdzą, że żyjemy w najlepszym ze światów, ani też pesymiści, którzy podejrzewają, że optymiści mogą mieć rację… Przyłączam się do trzeciej kategorii naszych współczesnych – ludzi z nadzieją, którzy uważają, że świat można uczynić bardziej dla ludzi gościnnym, niż jest w tej chwili.”

„W 1995 roku Jan Paweł II zrobił nawet rzecz wielką. Ogłosił, że Luter miał rację, twierdząc, iż człowiek nie jest zbawiony przez swoje dobre uczynki, ale tylko i wyłącznie przez samego Chrystusa, darem Jego łaski. (…) A co najlepsze – właściwie najgorsze – zaraz po ogłoszeniu, że Luter miał rację Jan Paweł II ogłosił wielki odpust. Ogłosił coś, z czym Luter, w imię swojej nauki o niezasłużonym zbawieniu, walczył na śmierć i życie. Nic dziwnego, że luteranie odczytali to jako afront.
Więc jak to było? Czy Jan Paweł II był wielkim ekumenistą? Czy też bałwochwalcą, irenistą i dwulicowcem?”

„Każdy człowiek ma jakąś rację, tylko nie każda racja wychodzi na zdrowie.”

„Poprzeć rację innego narodu, znaczy uczynić się wasalem jego racji.”

„Jeśli sądzisz, że potrafisz to masz rację. Jeśli sądzisz, że nie potrafisz – również masz rację.”