„Prorocy i zbawcy nie tyle krzepili ludzi w nadziei, ile pocieszali zalęknionych.”

„Ludzie są na tyle szczęśliwi, na ile sobie pozwolą.”

„Większość ludzi ma tyle szczęścia, na ile sobie pozwoli.”

„Ludzie mają w sobie tyle dobroci, tyle wiary, tyle miłosierdzia, ile im potrzeba, żeby powiększyć rozkosz chwili.”

„Wszyscy ludzie są o tyle piękni, o ile mniej poznani.”

„Mam tylu ludzi, ile robaków wypełza z nor.”

„Tylu namnożyło się proroków wołających na puszczy, aż się puszcza nimi zaludniła.”

„Mów za plecami ludzi tyle, ile miałbyś odwagę powiedzieć im prosto w oczy.”

„W sztuce dokładność staje się deformacją, a prawda – kłamstwem. Nie ma nic absolutnie dokładnego ani prawdziwego. Jest tyle prawd, ile ludzi.”

„Czy jest nadzieja w tym, co robię, i w tym, o czym piszę? Jeśli nadzieją jest czekanie na cud, to może piszę o nadziei. Piszę o tym, że są ludzie, którzy mają nadzieję wbrew wszystkiemu.(…) Ci ludzie wytrzymują coś, czego ja nie zniósłbym. Niektórzy czekają na coś, na co ja – na ich miejscu – nigdy bym nie czekał. Bo nie miałbym siły. Bo mam tyle siły, ile każdy przeciętny człowiek. A moi bohaterowie, choć zwyczajni, są ludźmi niezwykłymi. Mają ponadludzką siłę.”