„Joasia Wizmur stwierdziła kiedyś żartem, że granie zwierząt kopytnych staje się powoli taką moją specjalizacją.”

„Zachwyciłem się reportażem. Chciałem pisać. Myślałem, że to moje powołanie, ale na UW trafiłem na prof. Jerzego Toeplitza i wybrałem specjalizację krytyka filmowa.”

„(…) może całe moje życie jest żartem właśnie, inscenizacją, jak w teatrze, gdzie nic nie jest prawdziwe.”

„(…) przypomina mi się taki film Na fali, w którym grałem znerwicowanego, bardzo szybko gadającego ptaka. Reżyserowała to Asia Wizmur i potwornie mnie cisnęła, więc wychodziłem po nagraniach cały rozedrgany, spięty i wypluty. To było męczące, ale z drugiej strony – bardzo satysfakcjonujące. Poza tym cały czas miałem wrażenie, że idzie fatalnie, a wyszło przyzwoicie.”

„Nieustraszoność, jak kiedyś stwierdził Logen Dziewięciopalcy, to sprzymierzeniec głupca.”

„Każdą rolą żyłem bardzo szczególnie, ale tylko na planie. I na planie ją zostawiałem. Aktorstwo traktuję jak rzemiosło, bardzo technicznie, i nigdy nie mam poczucia, że staję się taki, jak grana przeze mnie postać. (…) Większy wpływ na moje samopoczucie, które mogę zabrać do domu, ma atmosfera na planie, efekt pracy danego dnia, niż to co grałem.”

„Złodziei specjalizacja: konie mechaniczne.”

„(…) Gdy kiedyś oddałem aparat do serwisu, okazało się, że ma on wewnątrz wbudowany licznik wykonanych fotografii. Technicy zadzwonili do mnie z pytaniem, czy to nie jakiś żart – nigdy nie widzieli aparatu, który by wykonał taką liczbę zdjęć.”

„Nie chce się kiedyś obudzić w środku nocy zlany potem i stwierdzić: Boże, co ja zrobiłem?”

„Nie dbam o to, kto widzi moje klejnoty. Moi przyjaciele pytali mnie, jak mogę grać sceny taką jak ta i nie być podekscytowanym. Ale to nie jest tak. Na ekranie moje klejnoty wyglądały jak małe orzeszki!”