„Pisarz jest, a przynajmniej powinien być, po stronie poniżonych i pokrzywdzonych. Od tego nie mogą go zwolnić żadne instancje świeckie czy duchowne.”

„Nieomylność w stanie duchownym, suwerenność w stanie świeckim, są to dwa wyrazy zupełnie jednoznaczne. Jeden i drugi wyrażają ową wszechwładność, która nad wszystkimi panuje, z której wszystkie inne wynikają, która rządzi, a nie jest rządzona; sądzi, a sama nie ulega żadnemu sądowi.”

„Ostateczną instancją dla człowieka jest człowiek, nie zaś żadna wartość absolutna.”

„Przy bliższym poznaniu sprawiał wrażenie nie osoby duchownej, lecz osoby świeckiej, która nagle została wyniesiona do godności papieża.”

„Pisarz powinien czytelnika uwrażliwiać, lecz nie powinien mu niczego narzucać. O ile chce oczywiście żeby to, co tworzy było literaturą, a nie publicystyką.”

„Łatwo zaś pojąć, że kształcenie młodzieży nawet w niższych szkołach ludowych nie może się ograniczać do samej nauki religii, że przeto nadzór i nad tymi szkołami nie może, a przynajmniej nie powinien wyłącznie być powierzony kościołowi. W szkołach średnich i wyższych nauki rozmaitością i obszarem takich nabierają rozmiarów, iż o duchownym ich zarządzie mowy wcale być nie może.”

„Swoje korzenie noszę w sobie. Każdy pisarz powinien się tego nauczyć.”

„Zbyt szczegółowe i dokładne rozstrząsanie przez duchownego gospodarczych i innych czysto świeckich problemów również może razić poczucie przyzwoitości. Dobre maniery nie pozwolą duchownemu zejść poniżej pewnego poziomu ogólnikowości w rozważaniach o sprawach doczesnych. Problemy wyłącznie doczesne i o świeckim charakterze winny być omawiane ogólnie i powściągliwie, aby styl ten mógł świadczyć, że mówca reprezentuje władcę, którego zainteresowanie sprawami doczesnymi nie wykracza poza ramy pobłażliwej tolerancji.”

„Cel państwa polega na utrzymywaniu porządku w społeczeństwie przez uświęcenie, przez konsekrację posłuszeństwa obywatela wobec państwa, podporządkowanie biednych bogatym, chłopa szlachcicowi, świeckiego duchownemu, bourgeois żołnierzowi.”

„Szanujący się pisarz żydowski powinien umierać z głodu. Ja, niestety, umieram z pragnienia…”