„Myślę, że ten śpiew gdzieś we mnie był. Zresztą nigdy nie byłem naprawdę szczęśliwy, grając na instrumentach. Mówiono, że muzycznie jestem dobry, ale technicznie słaby. I nagle śpiew wydał mi się prostszym, najlepszym środkiem wyrazu. Człowiek dość szybko zdaje sobie z tego sprawę. Kiedy masz instynkt śpiewania, to po prostu śpiewasz. To najbardziej oczywisty sposób uprawiania muzyki.”

— Philippe Jaroussky

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.karnet.krakow.pl/aktualnosci/wywiady/23/instynkt-spiewania.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

myśl , śpiewać , myślenie , sprawa , człowiek , dobry , grać , prosty , wydać , wydanie , gdzieś , instrument , mienie , instynkt , uprawiać , mówić , środek

Philippe Jaroussky 2

1978

Podobne cytaty

„Śpiew to dla mnie największe wyzwanie. Głos zależy nawet od tego, czy się wyśpisz, i od tego, czy dużo mówisz. Gdy słucham siebie na płycie sprzed ośmiu lat, to jestem zdziwiony, jak bardzo mój głos się zmienił. Kiedyś śpiewałem jak zranione zwierzę, ale na ostatnich kilku płytach zauważyłem znaczną różnicę. W każdym razie mój głos kojarzy się teraz znacznie bardziej ze śpiewaniem.”

Joe Bonamassa (1977)

Źródło: Wywiad http://www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/wywiady/2290-joe-bonamassa.html

„Tak naprawdę, nie tak daleko od mojego aktorstwa do piosenkarstwa. Piosenki nie traktuję jak utworu muzycznego. Gdy śpiewam, jestem śpiewającą aktorką. Zresztą, nie mam głosu na zabawę w prawdziwą piosenkarkę. Chyba doszłam właśnie do wniosku, że bliżej mi do sceny teatralnej i filmu, niż do muzyki.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wrocławska”, 2 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/glosn.htm

„Śpiew się kojarzył z degeneracją, z artystami, którzy nadużywali alkoholu, narkotyków. Dlatego nauczyciele próbowali zniechęcić mnie do śpiewania. Przychodzili do naszego domu, przekonywali mamę, że to niedobra droga. Pytali: „Po co on śpiewa?””

Iwan Komarenko (1976) wokalista rosyjski (Ivan i Delfin)

Źródło: „Gala”, nr 20 (284), maj 2007

„To byli harcerze tacy jak ja, „Zawiszacy”, którzy byli prowadzeni przez druha „Kuropatwę”, Przemysława Góreckiego. Cudowny, nadzwyczajny człowiek. I on, dokąd jeszcze „Prudential” jako tako stał, on nam w podziemiach „Prudentialu” urządzał wieczorne kominki. Tam żeśmy śpiewali wieczorami, dokąd jeszcze się dało. Ten śpiew to rzecz bardzo ważna! Młodzieży teraz to mówię, jak bardzo ważne jest wspólne śpiewanie. Nigdy tego nie zapomnę. „Kuropatwa” nas bardzo rozśpiewywał, on nam w tym śpiewie wzmacniał jedność. Kiedyś o czwartej nad ranem przed „Prudentialem” stanęłam razem z oddziałem idącym do pierwszej linii. Oni śpiewali jakąś modlitwę, a ja razem z nimi. Siły tego śpiewu, tego drżenia, tych skrzydeł rozwijanych, któreśmy czuli wszyscy w sobie, nie zapomnę do końca życia. Dlatego wiem jedno, że wspólne śpiewanie jest taką ogromną siłą, której nikt z młodzieży nie docenia! Szkoda, myśmy tego doświadczyli i mogę to potwierdzić.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl