„Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może.”

„O wiele lepiej jest spotkać się na szczycie niż nad brzegiem przepaści.”

„Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?”

„Lepiej się pamięta, co zdarzyło się wiele lat temu, niż wszystko, co działo się wczoraj.”

„Na szczęście między tym, co przeżywamy, a doskonałością jest wiele miejsca na… rozwój.”

„Gdybym chciał łatwej pracy, to zostałbym w Porto – piękny niebieski fotel, Puchar Ligi Mistrzów, Puchar UEFA, Bóg, a po Bogu ja.”

„Nieskończenie wiele odcieni szarości między czernią a bielą: moje credo.”

„A teraz rewelacyjny Jaan Juris. A dlaczego rewelacyjny? Bo już zdobył punkty pucharu świata.”

„Oczywiście, ale trochę dekoncentracji, może trochę zbyt duże rozluźnienie sprawiło, że nie udało się zdobyć pucharu, ale awans na olimpiadę przyćmił to wszystko. Cieszyliśmy się z tego, że zdobyliśmy olimpijskie przepustki, a nie płakaliśmy, że wracamy bez Pucharu Świata.”

„Między koniem a kobietą jest wiele podobieństwa: oboje kochamy, obojgu nie wierzymy, bez obojga się nie obejdziemy.”