„Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.”

„Dopiero w samotności człowiek jest naprawdę sobą.”

„Samotność bardziej się uwidacznia, gdy dopiero co odszedł zalotnik.”

„W Sejmie poznałem prawdziwą samotność polityka. Nie ma tam gry zespołowej, jak sobie wyobrażałem.”

„Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.”

„Pozostają mi tylko przeczucia, wierzyłam w tyle miejsc, które nie były moje, ile razy musiałam milczeć, jak połykałam słowa, które nie były moimi niespodziankami, niespodziankami nieświadomości tego, ile można wytrzymać, niespodziankami tych wszystkich spraw, które były we mnie, a ja ich nie znałam, już nie pamiętam, najgorsze jest to, co odgaduję na mój własny rachunek, i ryzyko, najgorsze jest to, że mogę popełnić wszystkie grzechy poza grzechem samotności, wszystko, tylko nie to, nie samotność, nie samotność wobec mojej twarzy w lustrze.”

„Za żadne skarby nie dam się już nabrać na następne małżeństwo.(…) małżeństwo i szczęście to się wyklucza. Prawdziwe szczęście daje samotność i spolegliwa kochanka.”

„Samotność gorsza jest niż grzech,
Od grzechu gorsza jest samotność.”

„Samotność u kresu istnienia i na jego początku jest nieco do siebie podobna w ciężarze nieproporcjonalnym do sił. Małe dziecko jest jeszcze za słabe, starzec jest już za słaby, by ją bez szwanku psychicznego unieść.”

„nie wiedzieć, nie mieć, nie pytać
dlaczego właśnie tu, tędy
przez mięso: twoje paznokcie piszą
co zaśpiewa dopiero samotność”