„Jeśli nie pokonasz swojej tendencji do poddawania się zbyt szybko, twoje życie będzie prowadzić donikąd.”

„Ulice getta prowadziły donikąd. Kończyły się zawsze murem.”

„Jeżeli wspinaczka górska naprawdę do Ciebie pasuje – widząc skalny szlak musisz się z nim zmierzyć. Tak naprawdę wspinaczka nie prowadzi Cię donikąd: to jest sprawdzian… To jest moja życie.”

„Twój kłopot polega na tym, że jesteś zbyt oczywisty. Twoje wysiłki są zbyt oczywiste, twoje nastroje są zbyt oczywiste. Nie bądź zbyt pewny tego wszystkiego.”

„Na świecie panuje tendencja, by zwracać na mnie zbyt dużo uwagi.”

„Kobiety, które pozwalają się zbyt szybko podbić, organizują później swój opór na zasadzie dywersji.”

„Wszak otrzymała cudowny dar: życie. Czasami jest ono w okrutny sposób odbierane zbyt szybko, ale liczyło się to, co się z nim uczyniło, a nie jak długo trwało.”

„Przeciwności nie pokonasz, zbyt dużo było wojen,
Zbyt wielu ludzi śmieci, zbyt mało dobrych dusz,
Męcz się lub rusz, do przodu, otrzep kurz.”

„(…) złość donikąd nie prowadzi. Nauczyłam się, że jedyne, co nam na koniec zostaje, to nasze czyny wobec bliźnich. Możemy wybierać. Albo się czuję empatię, albo nie. To takie proste.”

„– Jaki smutny dźwięk. Taki samotny. (…) Czujesz się tak czasami?
– Samotny? (…)
– Niespokojny. Jakbyś jeszcze sam siebie nie spotkał. Jakbyś minął się we mgle, a twoje serce drgnęło nagle: „Hej, to ja! Tego fragmentu mi brakowało!”. Ale wszystko dzieje się zbyt szybko i część ciebie znów znika. I szukasz jej przez resztę swoich dni.”