„Jestem dokumentalistą. To moja praca. Jesteś na wojnie. Śmierć się przydarza.”

„Jestem bezradny. Jestem głupi, życie upływa mi na otaczaniu się rzeczami. Moja marna egzystencja. Moja bezsensowna, gówniana praca. Moje szwedzkie meble.”

„Jakie wyzwanie?! To jest moja praca, a ja jestem profesjonalistą. Robienie filmu nie jest żadnym wyzwaniem…”

„Ludzie w tej pogoni za władzą, pieniędzmi czy sławą uciekają od samych siebie, boją się refleksji nad śmiercią, ostatecznością, tym, czy są na to przygotowani, czy się boją. A przecież śmierć to jedyna rzecz, która tak naprawdę nam się przydarzy.”

„Ale zaraz, ty jesteś Śmierć! Tak?
– TAK, ISTOTNIE.
– Jestem twoim fanem! Zawsze chciałem cię poznać, wiesz?”

„(…) wolę, jak nie jestem rozpoznawana przez widzów. Wtedy czuję się bardziej usatysfakcjonowana jako aktorka, ponieważ wiem, że moja praca i praca charakteryzatorów nie poszła na marne.”

„Jeżeli nie jesteś zajęty możliwością odrodzenia, jesteś zajęty śmiercią.”

„Motorem mojej pracy jest dziwienie się, moja ciekawość świata i ludzi. Kiedy nie jestem ciekaw, to nie idę pod kolejne drzwi.”

„Moja praca – to ja.”

„[Praca dokumentalisty polega na] szukaniu drobnych elementów, składających się na – mówiąc nieskromnie – prawdę o człowieku. Uważne obserwowanie i gromadzenie szczegółów, z których składa się życie, jest w stanie taką prawdę uchwycić.”