„Oczy jego pożerają wszystko, na co spoglądają, a powieki zaciskają się jak szczęki pochłaniające wszechświat, który bezustannie się odnawia wskutek zabiegów jego wyobraźni, gdzie przepływają, obnażając się do najmniejszych szczegółów, ogromne i karmiące go światy.”

„Śniło mi się, że chcę zamknąć oczy… ale w tym śnie nie było powiek.”

„Oczy kobiety są dla mnie czymś bardzo istotnym, spoglądam w nie często, a myślę przy tym tyle różnych rzeczy, że gdybym był tylko głową, dziewczęta mogłyby, jeśli o mnie idzie, być tylko oczami.”

„Wszechświat jest moim umysłem, a umysł – wszechświatem.”

„Okiem twórcy” spoglądam na sztukę współczesną – wnioski formułuję w obrazach cyfrowych.”

„Ogromnie mi ulżyło na myśl, że wszechświat jest nareszcie poznawalny. Zaczynałem przypuszczać, że on to ja. Fizyka, jak się okazuje, zna odpowiedzi na wszystko niczym zrzędliwy krewny.”

„Marzymy o podróżach przez wszechświat, a czyż wszechświat nie jest w nas samych? Nie znamy głębin naszego ducha.”

„A jeśli jeszcze raz ją pocałujesz – ciągnął Edward – to, gdy tylko się o tym dowiem, złamię ci szczękę w jej imieniu.”

„To podglądanie oczu „Masce” Janne Ahonenowi ma ogromne znaczenie.”

„Można by przymykać oczy na media ojca dyrektora, gdyby nie okruszki. Ich ostre kanty nie pozwalają zamknąć powiek. Jeśli te okruszki się powiększy, widać, że zbudowano z nich sowiecki gułag i komory gazowe (…)”