„Siostrą rozkoszy jest smutek.”

„Z mózgu bowiem, i z mózgu jedynie, początek swój biorą wszystkie rozkosze nasze i radości, śmiech oraz żarty, a takoż smutki nasze i bóle, żale i łzy…”

„W Polsce przed wojną w Radomiu też były siostry syjamskie. Ale to nie były prawdziwe siostry, tylko dość dalekie kuzynki.”

„Ale – jak wiele lat później powiedziała Franny – „miły smutek” po prostu nie istnieje; smutek z definicji nie bywa miły.”

„Uważajcie na smutek. To wada.”

„Smutek szuka przyjaźni.”

„Nie ma nic bardziej samotnego niż smutek.”

„Na szczęście powiedział pan: „Kocham siostrę, siostro Lucie”; bez „siostry” myślę, że straciłabym grunt pod nogami.”

„Smutek zawiniony to ten, który wynika z niemożności wytrzymania rzeczy i krzyży. Tych pierwszych ludzkich, drugich – nadprzyrodzonych. Smutek grzeszny to pragnienie uciechy, bogactw, pragnienie, które nie jest zaspokojone i was zasmuca, lub pragnienie, które po zaspokojeniu rodzi w was jeszcze większy smutek niż wcześniej, bowiem płacze w was sumienie. To jest smutek, który ja potępiam.”

„Smutek od ludzi pochodzący, szaleje po świecie, smutek, który od Boga pochodzi, wraca do Boga modlitwą pięknych czynów.”