„Istnieją ludzie, którzy posiadają tak mało odwagi, by stwierdzić cokolwiek, że boją się nawet oświadczyć, iż wieje wiatr, chociaż wyraźnie to czują, o ile nie usłyszą przedtem, że ktoś już to powiedział.”

„Ludzie bardziej niż odkrycia, że ktoś znajomy właśnie umarł, boją się stwierdzić, że ktoś martwy właśnie ożył.”

„Wiatr może wiać albo nie wiać, w końcu to jego prywatna sprawa.”

„Jeżeli ktoś czegoś bardzo chce, zawsze może znaleźć rozwiązanie. Jeśli wiatr wieje w oczy, można się schować gdzieś za róg. I przeczekać.”

„Jak widać biednym nie wieje wiatr w oczy, bo gdyby wiał, to byłoby dobrze.”

„Mów za plecami ludzi tyle, ile miałbyś odwagę powiedzieć im prosto w oczy.”

„Gdy wieje wiatr, ruszają się konary drzew, ale to nie konary tworzą wiatr.”

„Obecność ludzi, których lubię. Nie dlatego, że coś mi powiedzą, ale dlatego, że czuję, że oni czują, że oni nie mają mi nic do powiedzenia, to samo co ja, wobec tego nie ma fałszywej przynajmniej sytuacji, możemy spotkać się bez udawania. A to już bardzo dużo, chociaż także nic. Bo wydaje mi się, że w najlepszym wypadku można jeszcze powiedzieć coś sobie samemu, i to rzadko, i nawet nie musi to być coś bardzo mądrego. To, że uda się sobie cokolwiek powiedzieć, to już bardzo pociesza.”

„Ewangelia nie promuje tego, że ktoś mało posiada, ona promuje to, że ktoś mało potrzebuje. Bogactwo występuje zaś nie tyle jako zagrożenie samo w sobie, ile jako przeciwstawione zainteresowaniu Panem Bogiem. Główną naszą troską ma być zbawienie, a nie posiadanie.”

„Rozumek browarny wie skąd wiatr wieje.”