„Nie ma nic równie pocieszającego jak starzejący się smutek.”

„(…) wychowałem się w tradycji pieśni niemieckiej i w śpiewie potrafię oddać raczej smutek, melancholię czy głębię; dużo trudniej jest mi zaśpiewać coś wesołego, z ducha włoskiego, choć prawdopodobnie jest to równie głębokie.”

„Napisałem, że jedną z najbardziej zaraźliwych rzeczy, jakie znam, jest śmiech. Ale zarazić się można również smutkiem. Inaczej jest ze strachem. On nie jest równie zaraźliwy jak śmiech i smutek, to dobrze. Ze strachem jest się niemal całkiem sam na sam.”

„Ale – jak wiele lat później powiedziała Franny – „miły smutek” po prostu nie istnieje; smutek z definicji nie bywa miły.”

„Uważajcie na smutek. To wada.”

„Smutek szuka przyjaźni.”

„Nie ma nic bardziej samotnego niż smutek.”

„Siostrą rozkoszy jest smutek.”

„Smutek zawiniony to ten, który wynika z niemożności wytrzymania rzeczy i krzyży. Tych pierwszych ludzkich, drugich – nadprzyrodzonych. Smutek grzeszny to pragnienie uciechy, bogactw, pragnienie, które nie jest zaspokojone i was zasmuca, lub pragnienie, które po zaspokojeniu rodzi w was jeszcze większy smutek niż wcześniej, bowiem płacze w was sumienie. To jest smutek, który ja potępiam.”

„Smutek od ludzi pochodzący, szaleje po świecie, smutek, który od Boga pochodzi, wraca do Boga modlitwą pięknych czynów.”