„Jestem bardzo emocjonalną osobą, a mój talent przelewa emocje na papier. To jest coś, co po prostu potrafię. Ludzie mogą nie wierzyć, że ja byłam autorką tekstów, ale tak jest naprawdę.”

„Na scenie gram postać stworzoną przez autora i mówię cudzym tekstem. A tutaj jestem naprawdę sobą i mówię własnym głosem.”

„Chłopcy potrafią mówić o tym, co naprawdę czuje Po prostu musisz się znaleźć we właściwym miejscu i we właściwym czasie. A może być tą właściwą osobą.”

„Moim celem jest, aby ludzie potrafili wiedzieć, a nie musieli wierzyć – jak dotąd się dzieje.”

„Ten wywiad nie ma sensu. I nie mają sensu sesje zdjęciowe. To nie ma sensu, chyba że tworzę muzykę. Tylko dzięki muzyce jestem tutaj. Wiem, że nie jestem wysokim, ciemnym, przystojnym facetem, gwiazdorem rocka. Wiem, że nie jestem najbardziej charyzmatyczną osobą. Wiem, że nie jestem ciekawy lub śmieszny. Tak naprawdę jestem muzykiem i autorem tekstów. To jest jedyny powód, dla którego tutaj jestem.”

„(…) jestem empirystą. Naprawdę coś wiem o tekście dopiero po czytaniu na głos, z podziałem na role. Kiedy już go słyszę i widzę. Wtedy mam coś do powiedzenia autorowi. Tak jak aktorzy.”

„Piszę dla własnej rozrywki. To rodzaj ucieczki od rzeczywistości, czyli, jak sądzę, rzecz często spotykana u osób, które przelewają fikcję na papier. Nie wiem, czy można to nazwać potrzebą – ja to po prostu dosyć lubię. Nie potrafię myśleć o czytelniku jako takim, to dla mnie zbyt abstrakcyjne. Ludzie są przecież bardzo różni. I co jednemu się spodoba, dla innego będzie niestrawne. Nie ma sensu kierować się cudzymi gustami.”

„Ludzie potrafią zreinterpretować niemal wszystko w taki sposób, żeby zgadzało się z ich poglądami. Biorą ze sztuki to, w co i tak wierzą. Ciekaw jestem, ile ludzi kiedykolwiek zmieniło poglądy w naprawdę istotnych kwestiach na skutek oddziaływania dzieła sztuki?”

„Jeśli ludzie oglądają w telewizji, bez emocji, horror za horrorem, to (w moich sztukach) znajdują może coś, co im pozwala przeżywać naprawdę”

„Cóż, w każdym razie jestem jednym z pięciu najlepszych autorów tekstów, których wydała angielska muzyka powojenna.”