„Być może, kiedyś porzucę ten mój świat (…) i wtedy zacznę obserwować, jak przemieniają się chmury na niebie.”

„Więcej miłości, a wtedy cuda spadają z nieba jak deszcz z chmury.
Ja w to wierzę i zawsze wierzyłem, więc nie będę tylko prochem i pyłem.”

„Ile w tym nadziei, gdyby każdy na świecie wiedział, że nie istnieje nic poza tym, co mamy tutaj. Żadnych przyszłych rozrachunków, nagród, kar. Wtedy zaczęlibyśmy zmieniać ten świat w niebo.”

„Prawda jest niczym niebo, a domniemanie jak chmury.”

„Porzuć myślenie, jakby nie porzucając; obserwuj techniki, jakby bez obserwacji.”

„Pamiętam, jak kiedyś weszłam do autobusu szkolnego, a na mój widok rozległo się buczenie. Postanowiłam wtedy, że już nigdy nie narażę się na podobne upokorzenie i zaczęłam dojeżdżać do szkoły rowerem.”

„Nasze hasło brzmi „błękitne niebo”, ponieważ pod błękitnym niebem, w świetle słońca spędzimy nasze życie i nasze myśli są błękitnego nieba, to znaczy radosne, a kiedy są chmury, wiemy, że błękitne niebo jest poza nimi i ukaże się znowu.”

„Zależy od siły łuku, jak strzała pędzi w powietrzu; że chmury idą po niebie – od siły smoków, a to, co czynią mężczyźni – od siły kobiet.”

„Wszystko, co od nas już odchodzi
i zapada w przeszłość,
traci po drodze wiele
ze swoich właściwości.
Zło blednie, grzech zostaje zapomniany,
wino kwaśnieje,
a pocałunki, które uwięzły pod niebem,
przemieniają się w pieśń.”

„Co robisz?
– Poluję na chmury. Robiłeś to kiedyś? Kładziesz się na plecach. Koncentrujesz na chmurze. I rozbijasz ją na kawałki siłą własnego umysłu. Patrz!”