„Nie chcemy udawać, jakobyśmy wiedzieli, na czym polega ból.”

„Zrobiło mi się lekko, ból powoli mijał, a ja wiedziałem, że tracę przytomność umieram.”

„O jedno proszę, Wy, którzy przeżyjecie te czasy, nie zapomnijcie dobrych ani złych. Zbierajcie cierpliwie dokumenty o tych, którzy zginęli za siebie i za was. Chciałbym, aby wiedziano, że nie było bohaterów bezimiennych, że byli ludzie, którzy mieli swoje nazwisko, swoje domy i nadzieje i że ból najostatniejszego z nich nie był mniejszy niż ból pierwszego, którego imię zostanie zachowane.”

„Zawsze pragnąłem sprawiać ból innym i chciałem, by inni sprawiali mi ból. Zawsze podobały mi się takie cierpienia. Pragnienie bólu to to, co ceniłem najbardziej.”

„Może na tym właśnie polega piekło. Kiedy stajesz twarzą w twarz z prawdą. Widzisz cały ten ból, zło wyrządzone innym i wiesz, że nie możesz im pomóc.”

„Trzeba wiedzieć, że z mózgu samego płyną nasze przyjemności, radość, śmiech, wesołość, a także nasze smutki, ból, żałość i łzy…”

„Oczywiście, nietrudno jest mówiąc i myśląc o wojnie przybierać na twarz wyraz głębokiego zatroskania. Mnie jednak nie interesują pantomimy: chciałbym, żeby widzowie zdali sobie sprawę, z czym (nie) mieli do czynienia, by przeszył ich ból. Jeśli przez chwilę poczują, że świszczą nad nimi kule nie tylko zaprojektowane w laboratorium efektów specjalnych, lecz i rzeczywiste ładunki karabinu maszynowego dużego kalibru. Jest dla mnie sprawą najważniejszą, by widz zrozumiał, jak można poczuć się w podobnej sytuacji. A czy się to uda? Bóg raczy wiedzieć.”

„Chcę pokazać realnych ludzi, którzy żyli przed wiekami, kochali, walczyli, czuli ból. Nie interesuje mnie fantasy!”

„Nawet własny ból nie jest tak ciężki jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”