„Uwodziła mnie, ale nie biustem, nie pupą czy nogami. Uwodzenie było zaproszeniem, żeby we wnętrzu jej ciała zapomnieć o całym świecie.”

„Krytyka w ogóle do mnie nie dociera. Jestem zapatrzona w siebie na maksa. Nie lubię ciuchów, które nie podkreślają walorów kobiety. Mam ładne nogi, biust, tyłek, kiedy mam to pokazywać jak nie teraz?”

„Film o wnętrzu ludzkiego ciała, to najlepszy film, jaki zrobiłem, ale gdy zaproponowałem go telewizji francuskiej, mimo sukcesu „Był sobie człowiek” odpowiedzieli, że to nie jest historia dla dzieci, one jej nie zrozumieją. Będą się bały tych wszystkich stworów, które zaludniają wnętrze ludzkiego ciała. Przedstawiłem więc „Było sobie życie” innym stacjom francuskojęzycznym i dzięki uznaniu, z jakim spotkał się w Kanadzie, został w końcu zrealizowany we Francji.”

„Wielką przyczyną cierpienia w świecie jest to, że ludzie nie patrzą do swego wnętrza, ale zdają się na siły zewnętrzne.”

„Kiedy człowiek jest młody, najbardziej liczy się powłoka jego ciała, wygląd zewnętrzny. Na starość coraz bardziej liczy się wnętrze, a nasz wygląd mało kogo obchodzi.”

„Niech się człowiek ćwiczy w przyzwyczajeniu swego umysłu do Boga, niech to czyni we właściwy sposób i z całym zaangażowaniem, a wówczas w jego wnętrzu będzie nieustannie rosło Boskie.”

„To najszybszy na świecie sport z tych, w których człowiek rozpędza się na własnych nogach. Szybkość zawsze mnie pasjonowała.”

„Więc to tak! Mój Michał ma dziewczynę… Blondynkę… Długowłosą… Co tam włosy, można zgolić! Ale nogi… Za długie… Zbyt zgrabne… Porozpinane guziki… Włosy pieszczące ramiona, szyję… a pewnie i piersi…
Ze wstrętem pomyślałam o moim mizernym biuście. I ten kolor włosów… Jak on to mówił? Kolor jasnego piwa? Mój misio. Mój poeta. Z jakimś babsztylem o zbyt długich nogach i zbyt pełnych piersiach…”

„Wychwalamy cnotę, lecz nienawidzimy jej, lecz uciekamy przed nią, lecz ona marznie, a na tym świecie trzeba mieć ciepło w nogi.”

„Nie znałem wnętrza człowieka złego, poznałem wnętrze dobrego i rozczarowało mnie.”