„Jolento, dziś Cię chwalimy,
Błagając Twojej przyczyny,
Boś cnotami w kraju sławna,
Ciebie Polska czci od dawna
- Jolento!
Zapatrzona w Klary wzory,
Słynęłaś z cnoty pokory;
Rzuciwszy szatę bogatą,
Przyjęłaś ubóstwo za to
- Jolento!”

„Polska nie powinna naśladować bogatych krajów zachodnich, bo nie jest bogatym krajem zachodnim. Polska powinna naśladować rozwiązania, które kraje zachodnie stosowały, gdy były tak biedne, jak Polska.”

„Tak Panie! Kościół – to największy skarb mój, to cel życia mojego, to jedyne kochanie moje na ziemi, boś Ty jest duszą jego, a on Mistycznym Ciałem Twoim.”

„Pierwsze zasadnicze oblicze to ubóstwo materialne z którym mamy do czynienia w wielu krajach tego świata, szczególnie w krajach tzw. trzeciego świata. Nie możemy jednak mówić tylko o ubóstwie materialnym, ale też o ubóstwie duchowym, szczególnie w krajach bogatych, zachodnich, o braku miłości. Ten brak miłości jest także ubóstwem o czym musimy pamiętać. Jak mówił Prymas Wyszyński – jedni mówią: czas to pieniądz a ja wam mówię, czas to miłość”

„Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.”

„Pozdrawiaj tak, synu, ojczyznę w dnie jej uroczyste:
Włochy, ojczyzno moja, starodawna i droga ziemio, na której urodził się ojciec mój i urodziła się matka moja, a zaś oboje w tobie pogrzebani będą; ziemio, na której ja sam żyć i umrzeć się spodziewam, a dzieci moje też wzrosną i poumierają. Italio piękna, wielka i od wieków sławna, a od niedawna wolna i zjednoczona, ty, któraś tyle promieni światła geniuszów rzuciła na świat cały, za którą tyłu mężnych zginęło na połach bitew, a tylu bohaterów w kaźniach i na szubienicach – matko trzystu grodów i trzydziestomilionowego potomstwa – oto ja, dziecko twoje, które cię nie znam jeszcze w całej piękności twojej i w całej potędze, czczę cię i kocham z całej duszy mojej i dumny jestem, żem się z ciebie narodził i że się synem twoim zowię!”

„To jam powrozem biernym, który skuł ci
Ramiona; pletnią, którą cię smagano;
Cierniem, co skroń ci wieńczyła nim zbrodnia;
Podaną tobie z octem gąbką żółci;
Tą kością, którą o twą szatę grono;
Krzyżem, na którym do dziś konasz co dnia.”

„Jaka piękna jesteś Kingo
W miłosierdzia swego zorzy
Bo na wzór własnego serca
Twoje serce Pan Bóg stworzył
Dziś składamy w Twoje ręce
Sławna córko świętej Klary
Życie ludzi co w udręce
Mężnie bronią skarbu wiary.”

„O nędzna cnoto, byłaś tedy tylko słowem, a ja cię czciłem jako coś rzeczywistego, ty zaś byłaś niewolnicą Losu.”

„Gdy przyjmiesz, że negatywne wieści nie są czymś złym, lecz dowodem na potrzebę zmiany, nie mogą cię już one pokonać. Są dla ciebie nauką.”