„Uniosłam głowę. Nie walczy się z opuszczoną głową. Od razu się lepiej poczułam.”

„Któregoś dnia rzucę to wszystko
i wyjdę rano, niby po chleb.
Wtedy na pewno poczuję się lepiej,
zostawię za sobą ten zafajdany świat.
Napełnię olejem pustą głowę i wrócę tam
– na aleję pełną róż.”

„Każdy ma prawo do tego, aby czuć się dobrze, ale tylko nieliczni, żeby poczuć się lepiej od innych.”

„Wystarczy – żeby ktoś zapytał: „Gdzie pańskie poczucie humoru?”, a całe poczucie humoru od razu diabli biorą.”

„Nie jest dobrze. Ci ludzie nie mają należytego poczucia odpowiedzialności.”

„I widzisz, Geralt, słuchając, jak kmieć gulgocze i krztusi się, patrząc, jak wierzga nogami, poczułam, że ślady jego kija i pięści nie bolą już nic a nic, i że jest mi dobrze, tak dobrze, że aż… Odeszłam rano, pogwizdując, zdrowa, wesoła i szczęśliwa. I później, za każdym razem było tak samo. Gdyby było inaczej, któż traciłby czas na zemstę?”

„Jeśli ktoś prosi o pomoc, bo jest samotny i opuszczony, muszę do niego biec i przytulić go, aby poczuł serdeczność papieża, a więc Chrystusowego Kościoła. Ojciec Święty chciałby to zrobić osobiście, tak jak to czynił w Buenos Aires, ale nie może. Dlatego chce, żebym to robił w jego imieniu.”

„Wymieńmy całe nasze ocenianie na docenienie. Odłóżmy nasze poczucie słuszności i zwyczajnie bądźmy razem.”

„Człowiek, który ma w domu wszystko, by z niego nie wychodzić, nie ma domu. Są takie miejsca, w których można poczuć się dobrze przez odnalezienie się/siebie.”

„Poczułam się opuszczona przez przyjaciół, zdradzona przez producentów, samotna i niepotrzebna. Nigdy nie cieszyłam się sympatią otoczenia, nawet w szkole byłam odrzucona na margines, inna. Śniade koleżanki z klasy wyśmiewały moją bladość, żydowskie pochodzenie i kolor włosów. Wołały za mną: e, rudy łeb!”