„Czasami myślę, że gdyby można było powtarzać opowieść na tyle często, że zmniejszyłoby to ból, sprawiło, że słowa zsunęłyby się z moich ramion i zatonęły w wodzie, opowiedziałabym ją tysiąc razy.”

„Jednak dopiero pojawienie się na świecie mojego brata i niekończące się opowieści o tym, jaki to wspaniały prezent otrzymałam, sprawiły, że zaczęłam sobie powoli uświadamiać, jak bardzo wyobrażenia matki na mój temat różnią się od moich własnych.”

„Po wszytek czas mojej służby w jego dywizji nie uciekałem, tylko raz, a goniłem, mógłby razy tysiącami rachować.”

„(…) jestem sępem metalu. Mój przyjaciel mi zawsze powtarzał, że gdy na scenie podnoszę ramiona do góry i zaczynam śpiewać, to wyglądam jak łysy sęp.”

„Kobieta to tajemnicze stworzenie, może tysiąc razy upaść i tysiąc razy podnieść się jak dziewica. Dlaczego? Po prostu nie pamięta.”

„A kiedy przyjdzie po mnie właśnie ona,
tak nieskazitelna, obejmie w ramiona,
po cichu, bez słowa, by czuć i całować,
by uśmierzyć ból, strach zamalować,
a kiedy przyjdzie po mnie, będę gotów,
wyruszyć w to miejsce, gdzie nie ma powrotu.”

„Każde kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą. Każdy kabaret powtórzony tysiąc razy staje się śmieszny.”

„Czasami to wszystko dzieje się bez powodu i wówczas ból jest jeszcze większy.”

„Tak łatwo mówić o przydatności bolesnych decyzji, jeśli nie dotyczą nas samych i nie nam sprawią ból.”

„Otóż sądzę, że podstawą humanistyki jest opowieść. Nie wystarczy coś zobaczyć, przeżyć lub nawet pojąć. Trzeba to jeszcze umieć opowiedzieć.”