„Teatr był dla mnie przepustką do piękniejszego, barwniejszego świata. Zapamiętałam też na całe życie słowa profesor Stanisławy Perzanowskiej, która uczyła, że każdą rolę trzeba przepuścić przez filtr własnej osobowości.”

„To nie ja zdecyduję o tym, jak zostanę zapamiętany. Fani kina artystycznego być może zapamiętają mnie z teatru i wyreżyserowanych przeze mnie filmów. Pozostali dzięki rolom w kinie komercyjnym. Myślę, że nie byłoby tak, gdyby były to złe role, albo role, których powinienem się wstydzić.”

„Teatr to nie formuła matematyczna, lecz widowisko, nie lekcja, ale filtr.”

„Zapamiętaj sobie synku, że życie, jeżeli chociaż trochę się powiedzie, wtedy jest piękne…”

„Profesor Karol Frycz uczył nas indywidualnej pracy nad sztuką, kazał nam robić własne egzemplarze reżyserskie. Uczył nas myśleć o sztuce jak o całości.”

„Serce – to najpiękniejsze słowo świata…”

„Życie jest krótkie i okazje, które przepuścimy, nie powrócą.”

„Życie jest zjawiskiem bardzo serio, więc można je traktować z dystansem, natomiast teatr to z założenia instytucja nie serio, więc trzeba ją traktować potwornie poważnie. Ponieważ jest z założenia grą, to znaczy, że trzeba go traktować z przesadną odpowiedzialnością – co nie znaczy, że bez poczucia humoru, tylko odpowiedzialnie. Tego nas uczyli profesorowie wyrośli w przedwojennej, zelwerowiczowskiej tradycji. Przede wszystkim tego nas uczyli.”

„Aby odnieść sukces w twojej, lub w jakiejkolwiek dziedzinie, musisz przez całe życie się uczyć.”

„(…) może całe moje życie jest żartem właśnie, inscenizacją, jak w teatrze, gdzie nic nie jest prawdziwe.”