„Czasem jeden wers wiersza, którego być może nigdy nie wydam, może mi zabrać całą noc. Ale to jest moje życie i tak wykorzystuję swój czas.”

„Mentalność Jersey wygląda tak: pracuję, piję, nie śpię całą noc, próbuję spotkać fajną dziewczynę, to strata czasu.”

„Zabierzcie moje życie, skoro niczego więcej nie potrafiliście mi zabrać.”

„Teatr to teraz moje życie i przyznaję, że wszystko, co teraz się dzieje, sprawia, że nie mam na nic czasu, czasem dla rodziny też.”

„Wiersz jest nad czas i nad śmierć.”

„nie graliśmy razem od jakiegoś czasu i cholernie dobrze się bawiliśmy. Mogliśmy odzyskać pewność siebie. Zabraliśmy tę pewność i całą pieprzoną energię do studia.”

„Czas tyle mi zabrał, co dał.”

„Moje życie zabiera mi tyle czasu, że nie starcza mi go już na pisanie wspomnień.”

„Stawiam sobie czasem trzy pytania: dlaczego piszę? do kogo piszę? Co myślę o swoich własnych wierszach?”

„Nareszcie miałam też mnóstwo czasu na to, żeby przemyśleć całe moje popieprzone życie.”