„A więc teraz – powiedział Will – proponuje pani uczynić ich nieszczęśliwymi, w nadziei, że to przywróci im wiarę w Boga. Zgadzam się, to jedna z metod nawracania.”

„To jest najstraszniejsze w nadziei. – powiedziała – Jeśli za długo ją podsycasz, zmienia się w wiarę.”

„My się z tym modelem, który nie uznaje Boga, nie uznaje krzyża, nie zgadzamy. Benedykt XVI nauczał ostatnio, że krzyż to znak nadziei. Świat bez krzyża byłby światem bez nadziei.”

„Jedna noc z ukochaną może uczynić mnie Bogiem, mnie – najmniejszego z ludzi.”

„Powiedziałem też, że jestem naprawdę szczęśliwy z tego powodu, że Bóg dał mi się poznać, że dał mi dar wiary, że pomógł mi ten dar rozwinąć i trwać w nim do dziś. Za to Panu Bogu codziennie dziękuję, zwłaszcza kiedy się modlę, celebruję Eucharystię i spotykam żyjących na co dzień wiarą ludzi.”

„Panie, daj panu Doktorowi Czenerowie wszystko dobre; bardzo strzegł tego, iżby się na oku nie uczynił wrzód; kładł na czoło wiele: a tak Pan Bóg i on mi pomógł.”

„Nawracał ateistkę,
aż tej chwili dożył,
kiedy ujrzał
ją taką
jak ją Pan Bóg stworzył.”

„Socjalizm bez nadziei jest jak Kościół bez wiary.”

„Jestem agnostykiem, ale to w zasadzie twoja wina, Panie Boże, bo nie dałeś mi łaski wiary.”

„To klęska francuskiej nadziei. Jacques Chirac wygrał metodami sowieckimi.”