„Czasami podchodził do siedzących domowników i, po chwili wahania, wskakiwał im na kolana, stawał z rozczapierzonymi pazurami i wpatrywał się głęboko w oczy bez mrugnięcia. Potem przekrzywiał głowę, nie odwracając wzroku, i miauczał, tylko raz, i od razu wiadomo było, że William przekazywał właśnie coś ważnego i mądrego, coś, czego człowiek nigdy nie zrozumie.”

„(…) czasami trzeba po prostu zamknąć oczy, głęboko odetchnąć i nie wnikać zbyt głęboko w zagadkę ludzkiego serca.”

„Obserwuję ją – odpowiedział. – Staram się rozgryźć, o czym myśli i co czuje. Sama mi tego nie zdradzi, więc muszę się jej uważnie przyglądać. Czy się do mnie przybliża? Czy patrzy mi w oczy, a potem odwraca wzrok? Czy zagryza wargi i bawi się włosami, jak w tej chwili Nora? – Klasa wybuchnęła śmiechem. Opuściłam ręce na kolana.
– Jest odważna – stwierdził Patch i znów trącił mnie nogą.”

„Dzielenie pokoju z człowiekiem, którego się pragnie, jest jak dzielenie pokoju z szalejącym ogniem. Nieustannie cię przyciąga i nieustannie podchodzisz za blisko. Wiadomo, że nic dobrego z tego nie wyniknie, ale i tak to robisz. A potem… Potem musisz się oparzyć.”

„Wojtek Malajkat i Czarek Pazura studiowali w Łódzkiej Szkole Filmowej na jednym roku. Bardzo się lubią, dlatego gdy tylko są razem na planie, natychmiast skaczą sobie do oczu.”

„One są białe, bo tam jest ciemno, a one nie chcą, żeby człowiek je dotykał. Pewnego razu spróbowałem, ale się nie udało: natychmiast wskakują do wody, są dobrymi pływakami.”

„Wpatruj się co wieczora we słońce zachodnie:
Nic nie powiększa oczu i duszy – i nie ma
Chwili – jako ta chwila potężna – i niema,
Kiedy dzień w piersi morza gasi swą pochodnię.”

„Ze strzałami w ciemno nigdy nic nie wiadomo.
Czasami trafiają w sam środek tarczy.”

„Nigdy nie wpatruj się w ziemię, aby sprawdzić grunt przed następnym krokiem; tylko ci, których oczy wpatrzone są w horyzont, znajdują właściwą drogę.”

„Bo i po co? Zastanów się, człowieku. Po co mam opowiadać o swoich sprawach? Kogo to obchodzi? A poza tym świat jest, jaki jest i nigdy nie wiadomo kto, co i do czego wykorzysta.”