„Cała moja edukacja odbyła się w Stanach, w związku z tym po angielsku mówię bez akcentu. Nikt się nie orientuje, że nie jestem Amerykanką. Mogę mówić z takim akcentem, z jakim chcę. Język nie jest w związku z tym dla mnie żadnym problemem. Problemem czasami jest moje nazwisko.”

„Mamy duży problem, zaledwie 30% par rozmawia ze sobą o problemach związanych z życiem seksualnym, gdy takie pojawią się w ich związku. Brak edukacji seksualnej w okresie dojrzewania powoduje, że nie umiemy się otworzyć, rozmawiać o problemach, wstydzimy ich i jesteśmy zablokowani.”

„Nie jestem megagwiazdą i z rozpoznawalnością na ulicy nie mam problemów. Może dlatego, że telewizja dodaje 6 kilogramów i 6 lat. – Jeżeli mnie ktoś rozpozna po nazwisku zazwyczaj mówi: „niech pan pozdrowi brata”.”

„Muszę przez cały czas uważać na to, co mówię, choćby tylko ze względu na to, że mówimy po angielsku, a to dla mnie przecież obcy język. Mogę popełnić jakiś błąd, powiedzieć coś, co zabrzmi głupio lub śmiesznie i chwilę później cały świat będzie o tym wiedział. To po prostu kwestia instynktu samozachowawczego. Nie chcę potem przeczytać gdzieś o sobie jakichś bzdur, w dodatku odwołujących się do naszej rozmowy.”

„To, że mówię o tym, jaki jestem, nie oznacza wcale, że jestem taki, o jakim mówię.”

„Będzie dobrze, gdy będę mówił po angielsku? Trudno mi mówić po hiszpańsku… gdy jestem pijany.”

„Jestem człowiekiem, który jeśli mówi tak, to jest tak, jeśli mówi nie, to jest nie, a jeśli nie mówię nic, to albo nie mogę, albo nie chcę powiedzieć prawdy.”

„Moja sztuka jest bardzo prosta: mówię do widza swoim własnym językiem i mogę pragnąć tylko tego, bym został zrozumiany.”

„Moda stanowi najlepszy sondaż: mówi ona bowiem językiem, jakiego nie znają inne sondaże, językiem podświadomości.”

„Ta debata stawia nas przed problemem, z jakim pewnego dnia trzeba będzie się zmierzyć: czy Claude Lanzmann jest jedynym człowiekiem, który ma prawo mówić o szoah?”