„Mówię, co widzę. Takie mam przyzwyczajenie.”

„Nie widzę siebie jako konserwatysty, ale nie jestem też ultralewicowy. Lubię libertariański punkt widzenia, który mówi, by zostawić wszystkich w spokoju. Już jako dziecko drażnili mnie ludzie, którzy mówili mi, jak mam żyć.”

„Jesteśmy tak przyzwyczajeni widzieć siebie jako „tych dobrych”, że trudno jest nam spostrzec, że sami jesteśmy potworami.”

„MĘŻCZYZNA: (…) Od pięciu lat nie widziałem kobiety.
KOBIETA: Bardzo interesujące. (…)
MĘŻCZYZNA: (…) Przyzwyczaiłem się.
KOBIETA: To znaczy odzwyczaiłeś się.
MĘŻCZYZNA: Przyzwyczaiłem się do odzwyczajenia.
KOBIETA: Czy to możliwe?
MĘŻCZYZNA: Na początku jest ciężko, kiedy was nie ma. Ale potem już nie. Najważniejsze, żeby was nie widzieć. Wtedy się o was zapomina. Co z oczu, to z myśli. To wszystko bierze się raczej z oczu niż…
KOBIETA: Nie kończ.
MĘŻCZYZNA: Nie widzieć was. To najważniejsze.”

„Lekarstwem na przyzwyczajenie jest inne przyzwyczajenie.”

„Chciałbym odzwyczaić się od wszystkiego, móc wszystko od nowa widzieć, od nowa słyszeć, od nowa czuć. Przyzwyczajenie psuje naszą filozofię.”

„Nawet nie mam komputera w domu! Na szczęście, w razie potrzeby, moi znajomi zawsze są w stanie wyszukać dla mnie coś w internecie. Mówiąc szczerze, chętnie sprawiłbym sobie jakąś maszynkę, tylko sam nie wiem, kiedy. Musiałbym najpierw znaleźć czas, żeby przyzwyczaić się do klawiatury i monitora.”

„Nie mówię żegnaj, mówię do widzenia.”

„Mam już 30 lat, rozegrałem w życiu wiele ważnych pojedynków. Jestem przyzwyczajony do gry pod presją i lubię to. Czuję wtedy mobilizację..”

„Jestem osobą publiczną i przyzwyczaiłem się do tego, że ludzie mówią różne rzeczy. Byleby mnie nie „pakowali” w jakieś niestworzone historie.”