„Najtrudniej ominąć pułapkę banalnej repetycji, usiłując dać wyraz zachwytowi. Podobnie jest w wyznaniach i zaklęciach miłosnych. Następuje coś w rodzaju samorozgrzeszenia banału, przestaje się zwracać nań uwagę, bo wytarte i oklepane, zdawałoby się, słowa zaczynają świecić nowym światłem, zaczynają same z siebie wykraczać poza własne, potoczne znaczenia.”

„Z faktu używania tych samych przekleństw
i podobnych zaklęć miłosnych
wyciąga się zbyt śmiałe wnioski
także wspólna lektura szkolna
nie powinna stanowić przesłanki wystarczającej
aby zabić”

„Jeśli istnieje tylko jeden rodzaj ludzi, to dlaczego nie możemy żyć ze sobą w pokoju? Skoro wszyscy są tacy podobni, czemu schodzą czasem z dobrej drogi i zaczynają gardzić sobą nawzajem?”

„Gdy zaczynałam starałam się zwracać uwagę na to jak się zachowywać, co robić, a czego nie robić i wiele mnie to nauczyło, przede wszystkim tego, że nie jest mile widziany ktoś, kto nie potrafi się zachować.”

„Piękne słowa tylko szkodę przynoszą, jeśli nie są poparte czynem, choćby próbą działania. Słowo zobowiązuje. Krytykę zaczynać od siebie.”

„Być stałym nie znaczy ciągle zaczynać, lecz wytrwać.”

„Gdy zaczynamy wszystko od początku, znaczy to, że koniec już bliski.”

„Słowa to diabelska pułapka, nam się zdaje, że pozwoliliśmy opuścić naszym ustom tylko to, co nam odpowiada, aż tu nagle pojawia się pomiędzy nimi jakieś niechciane słowo, nie mamy pojęcia, skąd się wzięło, nie wzywano go i to z jego powodu, a nierzadko mamy później problem z przypomnieniem go sobie, kierunek rozmowy raptownie zmiana kurs, zaczynamy potwierdzać to, czemu wcześniej zaprzeczaliśmy, albo vice versa.”

„Moim zdaniem gdy obdarowujesz fanów nowym albumem, musi on być naprawdę wart, by ktoś w ogóle zwrócił nań uwagę. Wszystko musi być perfekcyjne.”

„Słowa bez emocji wyrazu, bez wyrazu twarzy,
Zaczynają parzyć, drażnić, ważyć,
Więcej niż mogą znaczyć.
Oto nafaszerowane prostotą – jak nigdy dotąd.”