„Od kiedy pamiętam, byłem zagorzałym kinomanem, nawet pieniądze, które dostawałem od rodziców na śniadanie, wydawałem na kino. Ujmowały mnie te obrazki, ale nie widziałem siebie jako reżysera, nie mogłem o tym marzyć. Aczkolwiek jeszcze w przedwojennych czasach gimnazjalnych dowiedziałem się, że w Berlinie jest szkoła filmowa. Zacząłem się o nią dowiadywać, ale od kogoś mieszkającego w Berlinie usłyszałem, że nie przyjmują żadnych cudzoziemców, zwłaszcza z Polski. Do szkoły dostałem się dopiero po wojnie. W prasie zamieszczono informację, że otwiera się szkołę filmową w Łodzi. Byłem wówczas na studiach polonistycznych we Wrocławiu, ale zgłosiłem się.”

— Stanisław Lenartowicz

Źródło: wywiad Adama Wyżyńskiego, „Kino”, nr 7–8/2006

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

pieniądze , wojna , szkoła , rodzic , informacja , śniadanie , cudzoziemiec , zgłoszenie , przyjmowanie , reżyser , kino , widzenie

Stanisław Lenartowicz 3

polski reżyser i scenarzysta filmowy 1921–2010

Podobne cytaty

„Polska kinematografia powstała tak naprawdę po 1945 roku, w najbardziej niesprzyjających warunkach ograniczeń nie tylko cenzuralnych, lecz także technicznych. Przedwojenne studia filmowe spłonęły. Nasze najważniejsze filmy robiliśmy w studiach filmowych w Łodzi, które zostały przebudowane z sali sportowej. Wszyscy wiedzieliśmy jedno, że kino przedwojenne to jest nasz największy wróg. Nie widzieliśmy w nim dla siebie żadnych sojuszników ani wśród aktorów, ani reżyserów. Ja zresztą nigdy nie pracowałem z aktorami, którzy grali przed wojną. Chcieliśmy zrobić coś swojego i tak powstały filmy Munka, Kawalerowicza, Hasa. Poza tym polskie kino budziło zainteresowanie. To były fantastyczne czasy. Wszyscy zaczynaliśmy i wierzyliśmy, że kino może być też polską sztuką.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Kinga Mieszaniec, Kino idzie za opowieścią, „Alma Mater” nr 91, kwiecień 2007, s. 63.

„Gdy byłam dzieckiem, marzyłam o karierze prokuratora lub przestępcy. Zawsze byłam niespokojna i gdy ktoś coś przeskrobał, to było wiadomo, że to ja. Moja starsza siostra została prawniczką, a ze mną rodzice mieli zawsze sporo kłopotów. Pamiętam, jak powiedziałam im, że chcę zdawać do szkoły teatralnej. Usłyszałam: „dziecko, najpierw zdaj maturę”. Postanowiłam, że spróbuję tylko raz. Jak się nie uda, to dam sobie spokój z aktorstwem. Ale się dostałam i okazało się, że ta praca jest całym moim życiem!”

Olga Bołądź (1984) polska aktorka

Źródło: „Pracowe” ADHD – wywiad z Olgą Bołądź, 3 sierpnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6207/Pracowe-ADHD-wywiad-z-Olga-Boladz.html

„Często mnie pytają młodzi ludzie, jak to się dzieje, że człowiek staje się reżyserem filmowym i co to jest? Ja odpowiadam: reżyser filmowy to jest ktoś, kto musi okłamać absolutnie wszystkich dookoła prócz samego siebie. Jak zacznie siebie okłamywać, to jest koniec.”

Andrzej Żuławski (1940–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: artykuł Zdzisława Pietrasika, „Polityka” nr 3, 2008

„Niedługo nie będzie już polskiej szkoły – będzie szkoła LPR. To szkoła, w której nie będzie niczego – parafrazując pana Kononowicza.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

komentując plany zakazu „promocji homoseksualnej” w szkołach publicznych, lansowane przez sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, Mirosława Orzechowskiego, i ministra edukacji narodowej, Romana Giertycha (obaj z LPR), posłanka SLD nawiązała do szeroko znanego lapsusu Krzysztofa Kononowicza, kandydata prezydenta Białegostoku w wyborach w 2006.
Źródło: wypowiedź wyemitowało Radio Zet, 16 marca 2007

„PAH finansuje obiady w szkołach w ramach akcji „Pajacyk”. I podstawowym warunkiem, który stawiamy szkołom, jest to, że dzieci muszą jeść takie same obiady. Biedne dziecko nie może być naznaczone tym, że dostało tylko ziemniaki z buraczkami, a zamożniejsze przy tym samym stole wcina schabowego. A tak bywa w polskich szkołach. Szkoła od zamożniejszego dziecka, za które płaci rodzic, dostaje powiedzmy 7 zł za obiad. A od biedniejszego, za które płaci pomoc społeczna–4 złote. I zamiast wrzucać wszystko do jednego kotła i gotować jednakowe obiady, niektóre szkoły wprowadzają segregację w stołówkach. My zawsze w takich sytuacjach interweniujemy, media to nagłaśniają i zwykle szkoła wycofuje się z tych pomysłów.”

Janina Ochojska (1955) polska działaczka charytatywna

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Janina Ochojska. Czy jesteś dobrym człowiekiem?, „Duży Format”, wyborcza. pl, 7 sierpnia 2014 http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139945,16438335,Janina_Ochojska__Czy_jestes_dobrym_czlowiekiem_.html