„Aktor, zawinięty w ogromny naleśnik, który swym kształtem nawiązuje do geometrii Universum, proponowanej przez Riemanna i Łobaczewskiego, śmiało od początku nazywa to, co dotychczas wymykało się z rąk szekspirologom: człowiek to tylko mięsny farsz w naleśniku przemijania.”

„W mojej pracy fizyczność nie jest bez znaczenia. Jako aktorka mam dużą świadomość swojego ciała, jego możliwości i ograniczeń. Akceptuję jego przemijanie. To jest poza wyborem…”

„Aktor to człowiek, który ma w sobie ogromną rzekę możliwości. Ma możliwość bycia każdym, dlatego nie jest nikim. Ludzie, którzy nie są aktorami, w czasie rozwoju, edukacji, określają się. Cechą aktora jest niedookreślenie.”

„Jak człowiek ulega pokusie manipulacji albo majstrowania, tym zaufaniem ogromnym widzów którzy są, to to jest początek końca, to prędzej czy później musi wylecieć w powietrze.”

„Ten jest najszczęśliwszym człowiekiem, który koniec swego życia może powiązać z jego początkiem.”

„Człowiek proponuje (…) Bóg dysponuje.”

„(…) zawsze staram się, żeby aktor miał komfort pracy. Kiedy czuję, że aktor nie jest przekonany do proponowanej mu przeze mnie roli, to staram się nie naciskać.”

„Doświadczenia w pracy klauna wykształciły we mnie ogromną otwartość w kontaktach z aktorami. Klauni nie mogą być uprzedzeni w stosunku do nowych doświadczeń, bać się, że to, co zaproponują okaże się niepotrzebne lub głupie. Muszą zaakceptować fakt, że widownia będzie się z nich śmiała.”

„To, co nazywamy końcem, kryje w sobie nowy początek.”

„Dla mnie pisanie wierszy to przede wszystkim szukanie przyjaciela, nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem.”