„Jaki zapach ma w ciemności
róża, niczym młodociana śmierć.”

„Podobno
widział ktoś
nad olchą wód
Różę w ciemności
z krowami polskiej poezji.”

„Kobiety są jak róże: niby zupełnie do siebie podobne, a jednak zapach, forma i kolor każdej z nich jest trochę inny.”

„(…) śmierć własna, nawet najgłupsza, jest niczym w porównaniu z patrzeniem na cudzą śmierć. Jest niczym wobec wodospadów żalu nad sobą i własnym sieroctwem, jaki wywołuje śmierć w tych, którym póki co udało się przeżyć. Niczym wobec lęku oczekiwania na własny koniec, z jakim po śmierci kogoś bliskiego pozostają żywi.”

„Ogniska malinowe
niczym róże zakwitają na śniegu.”

„Boję się zapomnienia (…) Boję się tego niczym ślepiec ciemności.”

„Każdy początek ma w sobie smak odrodzenia, każdy koniec zaś roztacza zapach śmierci.”

„Niech najpiękniejsze stworzenia się mnożą,
By śmierć nie mogła ściąć róży urody.”

„Różo, różo, formalistko!
Różo, różo, bój się Boga!”

„Szybcy jak wiatr, spokojni jak las, zapalczywi niczym ogień, niewzruszeni jak góry, niepoznani jak ciemność, gwałtowni niczym piorun – tacy winni być żołnierze.”