„Rozpacz nie zabija człowieka sama, wydaje go tylko w ręce jego własne.”

„Są takie chwile i godziny, gdy w sercu mam tylko wściekłość i rozpacz ślepego człowieka.”

„Wściekłość na własne niedołęstwo, głupotę, błędy męczy mnie więcej jeszcze niż prawdziwa rozpacz.”

„Serce każdego człowieka napełnia rozpacz, gdy widzi, że ci, którzy służyli tak walecznie, umierają tak nędznie.”

„Jeśli możemy zaakceptować to, że matka zabija swoje dziecko, to jak możemy mówić innym ludziom, by nie zabijali drugiego człowieka?”

„Zabij jednego człowieka, a będziesz mordercą. Zabij miliony, a nazwą cię zdobywcą. Zabij wszystkich, a będziesz bogiem.”

„Wydawało mi się, że dziś wieczorem umrę z rozkoszy; to rozkosz mnie zabija, nie strach.”

„Czasem jest tak, że ta forma zabija człowieka w tej rzeczywistości, czyli aktora, komedianta, nadwrażliwca, który wszystko przykrywa jakby pewną formą, jakby ta forma go zabija.”

„Jeśli nie wystarcza tu sama rutyna pracy, człowiek pokonuje swoją nie uświadomioną rozpacz przy pomocy rutyny rozrywek, biernego konsumowania dźwięków i obrazów, jakie stawia mu do dyspozycji przemysł rozrywkowy.”

„Pani prezydentowa z taką eutanazją? Ty czarownico! Ja ci dam! Jak zabijać ludzi, to sama się podstaw pierwsza.”