„Znokautowany już byłem. W 2001 roku w walce z Kanadyjczykiem Arthurem Cookiem. To nic strasznego. Po prostu nagle gaśnie ci światło. A potem się budzisz, nic nie pamiętasz i już wiesz, że przegrałeś.”

„A wiesz, co to znaczy sprzedawać siebie? Pozwalasz, żeby ten, co ma forsę, włożył ci rękę za majtki, a potem, żeby je zdjął, a potem, żeby się na tobie położył. Albo według uznania… mam mówić dalej?”

„Człowiek krzesze światło w nocy, kiedy wzrok mu gaśnie. Żywy dotyka umarłych we śnie, budząc się, przypomina śpiącego.”

„Koniec przychodzi nieoczekiwanie. Wydaje ci się, że panujesz nad sytuacją. I że to ty decydujesz, kiedy jest już po wszystkim. A potem wszystko nagle się rozłazi i uświadamiasz sobie, że nad niczym nie panujesz.”

„Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po prostu nic wspólnego.”

„A potem przyszedł Gorbaczow. I nagle wszystko było wolno.”

„A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie,
Tłukąc się do okien.”

„Z nikim nie jest wstyd przegrać po pięknej walce.”

„Najpierw musi być węgiel, żeby potem było światło.”

„Lękam się ciemności, odkąd tylko pamiętam, zwłaszcza gdy wyobrażę sobie, że coś nagle wyskoczy z cienia i śmiertelnie mnie wystraszy. Dlatego też horrory tak bardzo mnie przerażają. Ostatni obejrzałam, mając 15 lat, nie pamiętam już tytułu, ale spałam potem z moją mamą przez dwa tygodnie. Większość filmów grozy to straszny kicz, nie ma żadnego napięcia, sztuczna krew leje się strumieniami i wszędzie leżą jakieś bebechy.”