„Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil.”

„Parę chwil, a wydaje się, że minął wiek.”

„Chcę kroczyć przez życie, a nie być przez nie ciągnięta.”

„Zły? – być może. Dobry? – a czemu?
Nie tak wiele znów pychy we mnie.
Dajcie żyć po swojemu – grzesznemu,
A i świętym żyć będzie przyjemniej!”

„Dobry nauczyciel literatury nie wymaga od ucznia, by wiedział, w którym roku umarł Homer, a w którym urodził się Adam Mickiewicz, ale uczy rozpoznawać piękno, a tym samym mnożyć przyszłe przyjemności konsumenta piękna.”

„A przecież wielu ludzi „posiada” dzieci po to, aby czuć się kochanymi. Bo dzieci bardzo dużo, praktycznie wszystko, potrafią wybaczyć rodzicom. Dzięki temu wielu rodziców dożywa swoich dni w złudzeniu, że byli dobrymi rodzicami, a wiele dzieci przeżywa życie w fałszywym przekonaniu, że to, iż nie byli kochani, to ich wina i że nie zasługują na miłość.”

„Nie wiele, a dużo (nie ilość, a jakość).”

„A jeśli jeszcze raz ją pocałujesz – ciągnął Edward – to, gdy tylko się o tym dowiem, złamię ci szczękę w jej imieniu.”

„Traktuj swoich żołnierzy jak ukochane dzieci, a z chęcią zginą wraz z Tobą. Lecz jeśli staniesz się dla nich tak łagodny, że nie będziesz w stanie wysłać ich do bitwy, tak dobry, że nie będziesz w stanie nimi dowodzić, tak niepewny, że nie zdołasz zaprowadzić porządku, staną się bezużyteczni, jak rozpuszczone dzieci.”

„Dobry duvalierysta powinien być gotów zabić własne dzieci, a dzieci dobrego duvalierysty powinny być zdolne do zabicia swych rodziców dla dobra duvalieryzmu.”