„Zdawało mi się, że pracę mą rozpoczynam jak zwykle, robiąc intencję, że wszystko będę czynić z miłości ku Panu Jezusowi. I tak spełniam moje obowiązki, nałożone mi przez posłuszeństwo, nawet takie nic nie znaczące w oczach ludzkich. Po chwili zobaczyłam, że Pan Jezus czyn, nawet najpospolitszy, jakim jest zamiatanie, wykonywał ze mną. Ja nie śmiałam pójść do Pana Jezusa.”

— Rozalia Celakówna

widzenie w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa 11 czerwca 1926.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, op. cit., s. 37.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

praca , oko , robić , spełniać , czyn , intencja , zobaczenie , posłuszeństwo , wykonywanie

Rozalia Celakówna 30

polska pielęgniarka 1901–1944

Podobne cytaty

„Uwierzyłam Miłości, zresztą zdawało mi się, że to już nie wiara, ale pewność, obecność bowiem Pana Jezusa wśród mojej duszy była tak żywą i odczuwalną, że wystarczyło mi przymknąć oczy na rzeczy zewnętrzne, byłam całkiem z Umiłowanym mej duszy.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 31–32.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 288–289.

„Kochaj Jezusa i dla Niego tylko żyj. Wszystko, co czynisz, czyń tylko z miłości dla Niego. On dla Ciebie z miłości ku Twej duszy zstąpił na ziemię, żył jako ubogi prosty człowiek robotnik i umarł w okrutnej męce. Kochajmy Jezusa, kochajmy co dzień coraz więcej, a kochajmy całym naszym maleńkim sercem i czynem.”

Bolesława Lament (1862–1946)

fragment listu z 14 listopada 1934 Bolesławy Lament do s. Elekty Kąsickiej.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Adriana Teresa Gronkiewicz, Polscy święci. Służebnica Boża Bolesława Lament, t. 8, ATK, Warszawa 1987, s. 320.

„Więcej wierzę słowom Pana Jezusa, niż własnym oczom, a nie chcę stracić zasługi za wiarę moją.”

Ludwik IX Święty (1214–1270) Król Francji (1226 - 1270)

słowa świętego, gdy doniesiono mu o cudzie eucharystycznym.
Źródło: ks. Walenty Gadowski, Apologetyczny Katechizm Katolicki, Te Deum, Warszawa, 2002, s. 436.

„Kiedyś zarzucano Jezusowi, że się nie uśmiechał. Moim zdaniem, wiele Jego zachowań i opowieści jest pełnych humoru. Na przykład taka opowieść o celniku, który wlazł na drzewo. Chciał zobaczyć Pana Jezusa, nie mógł się przecisnąć. Był bogaty, mógł dać łapówkę, toby go przepuścili. Ale on, jak nieśmiały zakochany, wdrapał się na drzewo i z daleka na Niego patrzył. Ten wyższy urzędnik, który wpakował się na gałąź, to jest przecież swoisty dowcip, uśmiech Pana Jezusa. Może nie znamy Jezusa zaśmiewającego się, ale pogodnego – na pewno.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

„Bywają obowiązki, których spełnianie jest ponad ludzkie siły.”

Camilla Läckberg (1974) szwedzka pisarka

Postać: Patrik Hedström
Kaznodzieja

„Chrystus zdecydowanym krokiem wstąpił na wody jeziora Genezaret. Apostołowie, wciąż jeszcze z niedowierzaniem, obserwowali stopy Pana. Jezus szedł po wodzie! Nie zanurzał się ani na milimetr! Z oczyma wzniesionymi ku niebu, zdawał się nie pamiętać, gdzie się znajduje. Krzyk wyrwał się z piersi apostołów. Za późno. Jezus nie zauważył skórki od banana. W czasie krótszym, niż można to sobie wyobrazić, poślizgnął się i roztrzaskał czaszkę o grzbiet fali.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Four roses for Lucienne

„Byłam w duchu przeniesiona gdzieś w wieczną krainę i zdawało mi się, że umieram. Po śmierci stanęłam na sąd Boży. Zobaczyłam Pana Jezusa ogromnie poważnego i pełnego majestatu, przychodzącego sądzić. Nic nie mogę przyrównać, bo nie ma takich porównań, jak Pan Jezus wyglądał. Pan Jezus przyszedł z krzyżem. Nie jest to sąd taki, na którym by nas pytano o tę lub inną rzecz, lecz my sami widzimy, cośmy uczynili. Anioł Stróż przyniósł księgę mego życia, w której było wszystko zapisane. Wtedy Pan Jezus zwrócił na mnie swój wzrok bardzo łaskawy, nie jak Sędzia, ale jak Ojciec, i ja się przestałam bać.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

jedno z widzeń Rozalii.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, Wyd. WAM, Kraków 1998, ISBN 8370972233, s. 63.

„Sutanna jest symbolem, symbolem ducha Naszego Pana Jezusa Chrystusa, ducha ubóstwa, ducha wyrzeczenia, ducha czystości. A cóż innego głoszą kapłani jak nie te cnoty? Cnotę ubóstwa, posłuszeństwa, czystości, pokory, wyrzeczenia, czego wzorem i symbolem jest sutanna. Zrezygnowanie z sutanny oznacza w oczach wiernych, w oczach ludzi w pewnym sensie zrezygnowanie z ideału Naszego Pana Jezusa Chrystusa, którego nasi wierni potrzebują, aby wytrwać w cnocie.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 210

„Czekaj cierpliwie, moje najmilsze dziecko, i spokojniutko wypełniaj to, co Pan Jezus obecnie żąda od Ciebie. Spokój i szczęście tylko w spełnianiu woli Bożej.”

Maria Angela Truszkowska (1825–1898) polska założycielka felicjanek, błogosławiona katolicka

fragment listu Matki Angeli.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Elżbieta Cherubina Frankowska, Polscy święci. Służebnica Boża Maria Angela Truszkowska, t. 7, op. cit., s. 97.

„Miłość jest wielkim, największym i najważniejszym czynem całego mojego życia… Mam żyć w zjednoczeniu z Nim w każdej chwili, by wszystko, każdy czas był wykorzystany dla miłości. Miłość musi kierować każdym mym krokiem, w ogóle każdym tchnieniem, by wszystkie me czyny i poczynania były przepojone miłością. Miłość każe zapominać o sobie, pracować dokładnie i bezinteresownie, służyć wszystkim – bez względu jak się na mnie zapatrują i jak ze mną postępują. Wszelkie przykrości przyjmować w zjednoczeniu z cierpieniami Pana Jezusa i ofiarować je Ojcu Niebieskiemu za cały świat, a przede wszystkim przez nas. Miłość każe zapominać o sobie w tym znaczeniu, by nie myśleć ani o sprawach duchowych, ani materialnych, lecz o samym Jezusie, o Jego sprawach.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

refleksje wewnętrzne.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, op. cit., s. 50–51.

Tematy

Rozalia Celakówna 30

Podobne cytaty

Pokrewne tematy