„Powierzchnia grobów była w wielu miejscach popękana. W dzień była mocno udeptywana stopami, ale w nocy krew wypychała górne warstwy, tak że ziemia unosiła się wysoko i tragarze schodzący z noszami pełnymi popiołu i piachu musieli się rano mocno natrudzić.
Krew dziesiątków tysięcy ofiar nie może spocząć w spokoju. Musi się wydostać na powierzchnię.”

„Ścieram z powierzchni ziemi buntujące się plemiona strumieniami krwi i strumieniami pieniędzy. Tylko po tak gruntownym oczyszczeniu może narodzić się coś nowego i pożytecznego.”

„Jaki jest rozmiar tęsknoty, jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przestać krzyczeć? Przytulić się do jej dna. Wtedy nie czujesz wypychania na powierzchnię bólu.”

„Serce zajęte miłością, podobne jest do powierzchni wody mocno wzburzonej; która tylko sama sobie zostawiona, naturalnym sposobem może odzyskać spokojność i jasność; wszystkie inne środki bardziej, by ją jeszcze wzburzyły.”

„Idea rośnie przede wszystkim krwią swoich ofiar.”

„Ze wszystkich powierzchni świata najciekawsza jest powierzchnia twarzy ludzkiej.”

„Głębia ziewa na powierzchni,
a powierzchnia okazuje się dnem głębi.”

„Wysoko nam, Boże, wysoko
położyłeś stół. Nim sięgniemy tam,
pocimy krew i sól z nas wycieka.
Sól, na którą nam często nie stanie.”

„Ziemia jest gorzka i rozpływa się w ustach jak czekolada
z obrazkiem najświętszej panienki, mocno pachnącej kakao.”

„To jest mentalność samobójców. Ci, którzy chcą kolejnych ofiar, nie działają na rzecz swych przodków, oni ich karmią krwią. Sycą krwią umarłych. Jak wampiry. Dlatego każde pokolenie składa daninę krwi. Ta dialektyka katów i ofiar tamuje rozwój cywilizacyjny, spycha nas na ciemną stronę.”