„Dobroduszność; która przede wszystkim opiera się na szlachetności, wydana na pośmiewisko, w ogóle zaniknęła, natomiast wszędzie spotkać można było wrogą i nieufną postawę; na to bowiem, żeby usunąć brak zaufania, żadne słowo nie było dostatecznie silne, żadna przysięga dostatecznie groźna. Ponieważ nie można było zaufać nikomu, każdy starał się sam przezornie zabezpieczyć przed krzywdą, a nie ufać obcym zapewnieniom. Przeważnie też górą byli ludzie ograniczeni: w poczuciu słabości, w obawie przed przewagą umysłową przeciwników, śmiało przystępowali do czynu wiedząc, że jeśli zawczasu nic nie zrobią, ulegną wymowie i bystrej inteligencji przeciwnika. Ci zaś, którzy uważali, że nie należy stosować siły tam, gdzie wyniki można osiągnąć inteligencją, lekceważyli sobie takie postępowanie i wskutek tego, często bezbronni, ginęli.”

— Tukidydes , Wojna peloponeska

o przyczynie upadku greckich miast-państw.
Wojna peloponeska
Źródło: s. 183.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia

Tematy

opierać , ludzie , zaufanie , inteligencja , siła , postawa , spotkanie , słowo , brak , usunąć , natomiast , ograniczenie , zapewnienie , osiągnięcie , staranie , czyn , przeciwnik , obawa , zrobienie , przysięga , stosować , postępowanie , poczucie , przewaga

Tukidydes Fotografia

Tukidydes 13

Podobne cytaty

„Demokracja nie przetrwa bez elementarnego zaufania – lepiej czasem zostać oszukanym, niż nikomu nie ufać.”

Iwan Krystew (1965)

Źródło: rozmowa Katarzyny Wężyk, Arogancja elit, „Gazeta Wyborcza”, 5–6 października 2013.

„Pracuję w biznesie, w którym słowa „zaufanie” w ogóle nie ma w słowniku.”

Kim Basinger (1953) amerykańska aktorka

Źródło: Barbara Hollender, Piękna i rozgoryczona., rp.pl, 20 lipca 2007 http://www.rp.pl/artykul/62099.html

„Jednym z najważniejszych polskich problemów jest brak zaufania obywateli do siebie nawzajem, do procedur, instytucji demokratycznych oraz elit. Zaufanie stanowi podstawę stosunków międzyludzkich, a społeczeństwa, których obywatele sobie ufają, lepiej się rozwijają.”

Lena Kolarska-Bobińska (1947) polska socjolog

Źródło: „Polityka” 2007.

„Całkiem dla mnie nowa interpretacja mojego własnego onieśmielenia. Może to rzeczywiście bierze się z poczucia, że wszystko może się zdarzyć i w ogóle po co to wszystko? Nigdy nie widzę dostatecznych racji, żeby spotkać drugiego człowieka i to spotkanie uczynić nieuniknionym i koniecznym. Jeżeli więc ono następuje, czuję się zakłopotany.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Dzienniki, Dziennik. Tom 1. 1962–1969

„Nie miej do nikogo zaufania, nie uznawaj żadnych przyjaciół.”

Amenemhat I (-1991–-1962 p. n. e.)

Źródło: Kronika ludzkości, praca zbiorowa pod red. Mariana M. Michalika, wyd. Kronika, Warszawa 1993, s. 40.

„Jeżeli nie można zaufać zwykłym ludziom, że nie będą na siebie wzajemnie napadać, jak można ufać państwu, że nie będzie napadać na nas wszystkich?”

Bob Black (1951)

ABC anarchii
Źródło: str. 3

„Ja już nikomu tak nie zaufam, Lepper mnie zranił i nic już nie jest takie samo.”

Waldemar Borczyk (1960) polski polityk

Źródło: Osiurał nas, newsweek.pl, 15 maja 2005 http://www.newsweek.pl/artykuly/wydanie/716/osiural-nas---,17159,1

„Oto życie: zaufaj komuś, a zostaniesz zdradzony. Nie zaufaj, a sam siebie zdradzisz.”

Roger Zelazny Rycerz cieni

Merlin gdy nagle znalazł się w nieznanym sobie miejscu.
Rycerz cieni

„Nie można zaufać żadnemu sposobowi rozumowania czy postępowania, choćby i najstarszemu, jeśli się go nie wypróbuje.”

Henry David Thoreau (1817–1862) amerykański pisarz, poeta i filozof

„Naturalnie nie ma żadnej pewności, że pogłoski te są prawdziwe, ale trzeba powiedzieć, że gdy pierwszy raz usłyszeliśmy tu, że garnizon Gualeguaychu i Villagra zostali uwolnieni – rzecz, która nas wszystkich oburzyła – nie sądziliśmy, aby w tej niewybaczalnej decyzji Garibaldiego krył się jakiś interes pieniężny. Teraz jednak trzeba wyrazić podejrzenia z powodu zupełnego braku zaufania do niego… to pewne, że Garibaldi jest nie znanym nikomu bliżej awanturnikiem, przybyłym jak tylu innych na tę ziemię dla osobistego interesu. Jest też oczywiste, że rząd nie powinien z taką hojnością obdarzać swoim zaufaniem ludzi tego rodzaju, a już na pewno nie awansować ich do wysokich szczebli władzy.”

Tomás de Iriarte (1750–1791)

Memorias
Źródło: Tomasz Wituch, Garibaldi, op. cit., s. 91.

Pokrewne tematy