„Nie miał pleców, więc postawili mu krzesło bez oparcia.”

„Niektórzy mówią, że odwaga siedzi na krześle, którym jest strach.”

„Czy wykonując wyrok na mordercy nie popadamy w błąd, jak dziecko, co bije krzesło, o które się uderzyło?”

„Plecy bolą od siedzenia na krześle – bolą w tym miejscu, w którym na obrazach aniołom wyrastają skrzydła?…”

„krzesło
postawione
w szczerym polu
staje się
figurą przestrzenną
pomnikiem bezdomności
metaforą opuszczenia”

„Ręce do góry, chłopaki – rozkazał porucznik. – Czeka was obu randka na podgrzewanym krześle.”

„(…) skoczył na równe nogi, przewracając krzesło. Z patio za domem, z ciemności i wiatru, Coś weszło w drzwi.”

„Prezydent odniósł sukces w Brukseli, bo zdobył krzesło. Jeśli to ma być miarą jego sukcesu, to ja bym się na jego miejscu spalił ze wstydu.”

„Ciągle muszę znosić jej docinki. Jest taka gruboskórna…
Wiem, bo kiedyś położyłem jej na krześle pinezkę i nic nie poczuła!”

„W pokoju zapanowała cisza. Oficerowie patrzyli na Biegańskiego, a on pod tymi spojrzeniami kulił się w krześle jak pod uderzeniem pałek.”