„Samotność w Wersalu jest okropna; wolałabym być w klasztorze. Gdyby nie książki i robótki, to bym nie wytrzymała.”

„Samotność. Czasami to okropne uczucie skłania człowieka do zrobienia czegoś głupiego.”

„Wolałem studiować książki niż ludzi.”

„Czasami wolałbym żyć samotnie i umrzeć w samotności. Tak by było fair.”

„Pozostają mi tylko przeczucia, wierzyłam w tyle miejsc, które nie były moje, ile razy musiałam milczeć, jak połykałam słowa, które nie były moimi niespodziankami, niespodziankami nieświadomości tego, ile można wytrzymać, niespodziankami tych wszystkich spraw, które były we mnie, a ja ich nie znałam, już nie pamiętam, najgorsze jest to, co odgaduję na mój własny rachunek, i ryzyko, najgorsze jest to, że mogę popełnić wszystkie grzechy poza grzechem samotności, wszystko, tylko nie to, nie samotność, nie samotność wobec mojej twarzy w lustrze.”

„Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.”

„Okropne jest to, że nie można ani żyć z kobietami, ani bez nich.”

„Samotność gorsza jest niż grzech,
Od grzechu gorsza jest samotność.”

„Bez kobiet wytrzymać się nie da. Z kobietami – też.”

„Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.”