„Sen jest pod-oceanem, w którym zanurzamy się co noc.
Rano budzimy się ociekający, bez tchu,
Z piekącymi oczyma.”

„Bądź pewien, że kiedyś wreszcie cię zabije – wyszeptała ze złością.
– Ależ słodka – roześmiałem się – Ty mnie zabijasz co noc. Wielkim nożem, na który napierasz całym ciałem. Co noc mordujesz z zimną krwią, a ja co rano budzę się żywy, by znowu wieczorem umrzeć…”

„Gwiazdy otwarły gorejące oczy
Święte patronki strudzonej czeladzi.
Noc po mnie cienie coraz grubsze toczy,
Czemuż sen pierzcha, coś jakby mu wadzi…
Myślę o tobie!”

„Nie znamy ludzi tak, jak nam się wydaje – łącznie z samymi sobą. Nie wierzę, że człowiek budzi się rano i stwierdza, że jest homo. Ale wierzę, że budzi się rano i stwierdza, że nie może bez kogoś żyć.”

„Były dwie siostry: noc i śmierć,
Śmierć większa, a noc mniejsza.
Noc była piękna jak sen, a śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza”

„Noc z nieba już gwiazdy zmazała
i ranek się budzi ze snu.”

„Prawdziwy sen zaczyna się dopiero rano
Jak lustro księżyca…”

„Przestępcy nie budzą się rano i nie mówią sobie: dziś kogoś zabiję.”

„Zamknij oczy i patrz na rzeczywistość, otwórz oczy i patrz na sen…”

„umiał zagrać umieranie na jednym tchu.
zasłaniała mu oczy, by słuchał jak płacze.
oczekiwanie ma niepokój, który ustaje, gdy otworzyć ranę.”