„Pieśń moja pozbawiła ją ozdób.
Brak u niej dumy ze stroju czy upiększeń.
Ozdoby popsułyby tylko nasz związek;
Znalazły by się między tobą i mną, ich brzęczenie zagłuszyłoby twoje szepty.

Moja próżność poety umiera ze wstydu na twój widok.
O mistrzu poeto, siadam u twych stóp.
Pozwól mi jedynie uczynić swe życie prostym i szczerym,
Jak flet trzcinowy napełniony muzyką dla ciebie.”

Tematy

życie , związek , pozwolenie , widok , brak , mistrz , wstyd , ty , pozwolić , pieśń , nasi , próżność , znalezienie , pozbawienie