„Pobożna modlitwa jest jakby złotą drabiną sięgającą do nieba, po której wchodzi się do Boga.”

„Zwracając się do Boga myślami i modlitwą, opuszczamy niejako świat i silą skupienia pragniemy przebić Niebo.”

„Człowiek jest obywatelem dwóch światów. Wchodząc na drabinę Darwina, drabinę ewolucji biologicznej, zszedł równocześnie z drabiny Jakuba – drabiny duchowego pochodzenia od Boga.”

„Modlitwa jest znakiem miłości do Boga, pobożną i rodzinną z Nim rozmową, podejmowaną tak często, jak tylko jest to możliwe. Modlitwa jest także okazją do prośby o dobra doczesne, ci jednak, którzy proszą o nie Pana w duchu prawdziwie chrześcijańskim, podporządkowują zawsze własną wolę Jego woli, nawet wtedy, gdy do modlitwy popycha ich potrzeba, i tylko Ojciec niebieski wie, co naprawdę jest nam potrzebne w porządku doczesnym.”

„Modlitwa – to najskuteczniejszy środek uświęcenia, zjednoczenia z Bogiem i miłości, bo modlitwa to przestawanie duszy z Bogiem, a kto z Nim przestaje, świętym się staje. Modlitwa jest do pewnego stopnia życiem niebiańskim, bo ten sam przedmiot wiekuistego zachwytu obejmujemy naszą duszą w czasie modlitwy. Modlitwa, to jakby winda, która odrywa duszę od ziemi, a wznosi ją na wyżyny.”

„Pamiętaj przeto! Ilekroć stajesz przed Bogiem, ilekroć otwierasz usta do Boga – stajesz przed Bogiem Wszechmogącym, Bogiem, który wszystko może. Modlitwa jest jak wytrwałe pukanie do drzwi. Wydaje się, że niebo jest zamknięte i głuche. Ale prawda jest inna. Niebo już dawno jest otwarte, tylko my zamknięci. Rzecz w tym, że nam się nie chce pukać.”

„Spraw Panie, by moja modlitwa była jak ciężki kamień sięgający dna boskiej głębi, a na powierzchni wód zataczała coraz szersze kręgi.”

„Ta drabina to schody do nieba,
a ta miska nad schodami to księżyc.
Tamten miecz to zwyczajny pogrzebacz,
a z garnków są hełmy rycerzy.”

„Wykreślić ze świata przyjaźń… To jakby zagasić słońce na niebie, gdyż niczym lepszym ani piękniejszym nie obdarzyli nas bogowie.”

„Zawsze, będąc już w łóżku, odmawiałem modlitwę. Przez całe swoje życie byłem pobożnym chrześcijaninem, i nigdy nie poszedłem spać, nim nie podziękowałem Bogu. Od kiedy religia została zakazana, odmawiałem modlitwy tylko w myśli. Przez lata nauczyłem się skupiać, aż mogłem wyraźnie dostrzec obraz Chrystusa na krzyżu. To był mój kościół, moja kaplica, moja ikona – od trzydziestu już prawie lat.”