„Pochwycił ją wir i wciągał coraz głębiej w koszmarny świat kłamstwa, fałszu i przemocy, w obcy pejzaż, gdzie nic nie było takie jak się wydawało.”

„Jako dziesięcioletnia dziewczynka deklamując wiersz, stałam na ogromnej scenie sama, zwrócona do ogromnej widowni, która wydawała mi się całym światem. Czułam wtedy jakąś moc, jakąś magię, która wciąga mnie w ten teatr.”

„Pragnę wyśpiewać swój pejzaż wewnętrzny z naiwną prostotą dziecka. Z pewnością ta niewinna gramatyka sztuki nie przejdzie tak gładko. Zawsze będzie szokowała zwolenników sztuczności i kłamstwa.”

„Pierwsze kłamstwo, myślisz: ech, zażartował ktoś.
Drugie kłamstwo – gorzki śmiech, śmiechu nigdy dość.
A to trzecie, gdy już przejdzie przez twój próg,
Głębiej zrani cię, niż na wojnie wróg.”

„Kłamstwo o wiele częściej wydaje się wiarygodne, niż prawda.”

„Nikt nie wydaje się bardziej obcy niż ktoś, kogo się kiedyś kochało.”

„Jeśli (ktoś) spotka obcego człowieka i rozpozna go jako zwolennika Kłamstwa, winien ujawnić mu zasady szlachetnego, Prawego życia.”

„Przypadek zagląda nam głęboko w oczy. (…)
Chce nam się wołać,
jaki świat jest mały.
jak łatwo go pochwycić
w otwarte ramiona.
I jeszcze chwilę wypełnia nas radość
rozjaśniająca i złudna.”

„Pewnie ci dobrze
gdzieś o tej porze,
pewno przyjemnie.
A wokolutko –
pejzaż bez smutku
pejzaż beze mnie.”

„Dlaczego Occupy Wall Street, ruch bez przemocy prowokuje przemoc – policji, państwa, „systemu”? Dlaczego władze, przez bezsensowną brutalność, same przywróciły znużonym już Okupantom wigor – likwidując miasteczko namiotów w nowojorskim Zucchotti Park w październiku 2011? I po co to powtórzyły, traktując pałkami i zatrzymując dziesiątki demonstrantów w ostatni sobotni wieczór, w tym samym miejscu? Czy faktycznie dlatego, że panują „poprzez kłamstwo i przemoc, a skoro ich kłamstwo zostało ujawnione, pozostała im już tylko przemoc”?”