„Wreszcie ta gra zaczęła się jakoś zazębiać. W końcu zaczęliśmy wyglądać jak zespół a nie jak sześciu ludzi, którzy nie bardzo wiedzą, po co stoją na tym boisku.”

„Być może w świecie ślepców wszystko będzie wreszcie prawdziwe (…), Ludzie zaczną wreszcie być sobą, ponieważ nikt nie będzie się im przyglądał.”

„Trzeba bić brawo, bo nasz zespół gra bardzo dobrze, a Mariusz Wlazły gra jeszcze lepiej niż nasz zespół!”

„Od czegoś trzeba zacząć.
Zacznijmy od grosza.
Jest albo nie jest na końcu lub na początku:
zależy, jak liczyć.”

„Dopiero przy końcu roboty można poznać, od czego trzeba było zacząć.”

„A jednak. Trzy lata nie piję. Na pijanych patrzę z litością, jak na ludzi chorych i nieszczęśliwych. Każdy przypomina mi o tym, że tak niejeden raz wyglądałem. Są jeszcze tacy, którzy namawiają do picia, inni nie namawiają i nie pozwalają namawiać. Większość natomiast nie daje wiary zapewnieniom o abstynencji. Kiedy wreszcie uwierzą? Po czterech, po sześciu latach? Kiedy wreszcie uwierzą, że pętla nie musi się zaciągnąć, jeśli jest w człowieku ambicja?!”

„Właściwie jedyny zespół, którego się jeszcze obawiam, to Polska. Zespół ten gra siatkówkę nie z tego świata.”

„On jest dobry w grze, widać to w Sejmie i na boisku. Dyscyplinuje ludzi, mówi: nie czytaj gazety, idź do drugiego pokoju. To samo na boisku: nie podawaj do tyłu, jak się podpierasz, to idź na ławkę i usiądź, a nie zajmujesz miejsce na boisku. Takie rzeczy mówi kapitan, coach albo menedżer. Schetyna ma takie cechy, myśli do przodu.”

„Smolarek gra na boisku, na którym zna każde źdźbło trawy.”

„[Debiutancka płyta] ukaże się na przełomie maja i czerwca. Wreszcie, bo można powiedzieć, że pracuję nad nią od siedmiu lat – wcześnie zaczęłam. Próbowałam i próbowałam, i teraz w końcu się udało. Pierwszy singiel ma mieć premierę w połowie kwietnia. Już nie mogę się doczekać.”