„Najgorszy rodzaj cynizmu: wiara w szczęście.”

„Obecna sytuacja przypomina trochę kryzys, który miał miejsce w XIX w., opisany w Dziadach przez Mickiewicza, kiedy w Warszawie zapanował cynizm i niewiara w naród. Ale jednak przyszedł potem na szczęście moment oczyszczenia.”

„Skauting jest środkiem, dzięki któremu najgorszy łobuz może się wznieść do wysokiego poziomu myśli i do wiary w Boga.”

„Wiara, że jeśli poznamy DNA, będziemy już wiedzieli wszystko – jest niczym wiara alchemików, że produkując złoto, odnajdą szczęście.”

„Ta biedna mała musiała mieć diabelskiego bluesa.
– Co to jest diabelski blues? – zapytałam. (…)
– Niektórzy mówią na to depresja. Ja mówię, że to najgorszy rodzaj żałości. Najżałośniejsza żałość, ot co.”

„Nadmierna wiara w szczęście i przypadek jest tylko dowodem naszej bezsilności wobec własnego losu.”

„Michael mówi o mnie Pani Nieszczęście, bo zawsze wieszczę najgorszy możliwy rozwój wypadków. Ale właśnie taka niewiara w lepszą przyszłość działa na mnie jak bodziec i popycha mnie do działania. Sądzę, że to ten tkwiący we mnie walijski demon.”

„Rzeczywiście nastąpił rodzaj podziału: z jednej strony fun, seks, kicz i niewinność, z drugiej trash, śmierć i cynizm. (…) tak czy siak, sukces rynkowy może dzisiaj uzasadnić i usprawiedliwić cokolwiek, zastępując wszelkie teorie.”

„Obecne państwo polskie w swojej urzędniczo politycznej emanacji to konstrukcja wcale nie stworzona przez Michnika, Mazowieckiego czy Balcerowicza. To państwo zmajstrowane przez Jaruzelskiego, dla którego naiwność połączona z pewnego rodzaju dziecięcym cynizmem tych trzech filarów III RP była potrzebna bardziej jako przykrywka niż spoiwo.”

„Prawda okazała się prozaiczna – w świecie, w którym możliwa jest tylko wiara w racje cząstkowe, wygrywa po prostu silniejszy. Gdy miękki język postmodernizmu ugiął się wobec populistycznej reakcji, jako synteza obydwu pojawił się postpolityczny cynizm, ostateczne zaprzeczenie wszystkich ideałów emancypacji człowieka.”