„Utrwalać warto w sobie tylko to, co w nas najcenniejsze. Resztę można spokojnie pominąć.”

„Bywało, że ta jego „reszta potem” zamieniała się w „resztę nigdy.””

„Jeśli myślisz, że coś jest hałaśliwe, to jest hałaśliwe; jeśli myślisz, że coś jest spokojne, to jest spokojne. Hałaśliwe jest niehałaśliwe, spokojne jest niespokojne. Prawdziwy spokój nie jest ani spokojny ani hałaśliwy. Jeżeli słuchasz ruchu ulicznego z czystym umysłem, bez żadnych wyobrażeń, to nie jest on hałaśliwy; jest tylko tym czym jest. Hałaśliwy i spokojny, to przeciwieństwa. Absolut jest jedynie jak to.”

„Reszta jest milczeniem.”

„Kontrast między spokojnym Śródmieściem a tym co się tu [na Starym Mieście] działo był przytłaczający. Kiedy czekałam na resztę patrolu, otoczyli mnie chłopcy i zaczęli zarzucać pytaniami.
– Co w Śródmieściu?
– Jak tam żyjecie?
– Czy to prawda, że PAST-a wzięta?
Na zawiadomienia, że u nas jest zupełnie spokojnie, a PAST-a po długich walkach wczoraj została zdobyta, jeden z chłopców powiedział:
– Co za szczęście, że to całe piekło na nas się zwaliło. Żeby tylko jak najdłużej udało się nam to u nas zatrzymać.
Spojrzałam na niego. W spokojnych, smutnych oczach nie było brawury. Zrobiło mi się głupio. Byłam tu zaledwie parę minut, a już marzyłam, żeby wrócić do kanału, do Śródmieścia. Bałam się. Znowu się bałam, Starówka załamała mnie. A oni byli szczęśliwi, że to wszystko skupia się na nich, że gdzie indziej ludzie żyją spokojnie.”

„Kochajcie – reszta jest niczym.”

„Odłożył pióro.
Leży spokojnie na stole.
Leży spokojnie w pustce.
Odłożył pióro.”

„Zielono mi i spokojnie.”

„Zostaw dusze, resztę zabierz.”

„Byliśmy razem. Zapominam resztę.”