„Nieszczęśliwy to ten, co nie umie znosić nieszczęścia.”

„Trzeba ludzi znosić, jeśli nie umie się ich poprawić.”

„W każdym bowiem niepowodzeniu najgorszą stroną nieszczęścia jest myśl, że było się kiedyś szczęśliwym.”

„Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.”

„Jestem szczęśliwy, gdy biegnę na spotkanie czy przyjęcie. Najgorsza jest nuda. Nie znoszę takiego stanu.”

„Nie znosimy tego, żeby nasi bliscy nic nie wiedzieli o tym, co nas właśnie dręczy, nie znosimy uchodzić w ich oczach za mniej lub bardziej, ale ciągle jednak szczęśliwych, jeśli nagle przestajemy czuć się szczęśliwi, w życiu każdego istnieją takie cztery osoby, może pięć, które powinny natychmiast wiedzieć, co się z nami dzieje, nie znosimy, by coś, czego już nie ma, uznawali za wciąż istniejące, by uważali nas wciąż za małżonków, gdy zostajemy wdowcami, za posiadających rodziców, gdy zostajemy sierotami, żyjących z kimś, gdy nas właśnie opuszczono, albo przy zdrowiu, gdy jesteśmy chorzy, przy życiu, gdy właśnie umarliśmy.”

„Lubię utrudniać sobie życie. Nie znoszę iść na łatwiznę i zawsze próbuję sprostać kolejnym wyzwaniom. Nie umiem tworzyć na skróty. Próbowałem sobie odpuszczać, ale zawsze to jakoś rekompensuję.”

„Kiedy Coenowie zadzwonili do mnie powiedziałem: „Słuchajcie, nie nadaję się do tej roli. Nie umiem prowadzić, słabo mówię po angielsku i nie znoszę przemocy.” Zaczęli się śmiać i powiedzieli: „Może dlatego do ciebie zadzwoniliśmy.””

„Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.”

„Chętnie znoś wady innych, jeśli chcesz, aby inni znosili twoje.”