„Nie czuje tego, brak mi w nim prawdziwości. W 1990 roku widziałem Public Enemy na koncercie w Los Angeles. To mogła być wielka chwila w moim życiu, ale nie była, bo muzyka nie powstawał na żywo. Tymczasem nic nie może się równać z widokiem udręki na twarzy faceta, który musi jednocześnie śpiewać i grać na gitarze.”

Tematy

nie żyje , los , muzyka , udręka , śpiewać , twarz , brak , grać , bagaż , żywy , chwila , widzenie