„Starzy mówią o zimie
Młodzi chwalą słońce
A czas tylko umyka

Biegniemy do nikąd
Kręcimy się wkoło
A rok staje się dniem”

„A starzy, młodzi, chudzi i grubi,Patrzą i się dziwująJak bardzo można się nie lubić,Nawzajem się miłując.”

„To nieszczęście, że tak mały odstęp dzieli czas, gdy jesteśmy zbyt młodzi, od czasu, gdy jesteśmy zbyt starzy.”

„Kiedy stoimy, pamiętajmy, że zegarki chodzą, a czas biegnie.”

„Czasem stary pisarz, świeżo przez nas poznany, staje się nowym.”

„Ale może właśnie do tego wszystko się sprowadza. Do miłości, która nie jest falą namiętności, lecz decyzją, by poświęcić się czemuś, komuś, niezależnie od tego, jakie przeszkody stoją nam na drodze. I może podejmowanie tej decyzji wciąż, dzień po dniu, rok po roku, mówi więcej o miłości, niż gdyby w ogóle nie było trzeba stawać przed takim wyborem.”

„Człowiek jest jak wtorek: dziś jest, jutro go nie ma. Mimo to nie trzeba rozpaczać, bo wtorek jest dniem, a dzień i wieczność sąsiadują z sobą bliżej niż rok i wieczność.”

„W zimie czuję się jak stara kolba kukurydzy, kiedy ziarnka zostały wyłuskane i wykarmiono nimi świnie.”

„Co mężczyzna przez rok obmyślił, kobieta w jednym dniu obali.”

„Szkoła była raczej katorgą, przez którą trzeba przejść. Nie lubiłam obowiązków i tego rygoru, a sytuacja z roku na rok stawała się dość męcząca. Ale miałam też bardzo fajnych przyjaciół i dla nich czasem warto było pójść do szkoły.”